تأثير وجود مناطق نظامي بر احساس امنيّت شهروندان اصفهان (مطالعه موردي: پادگان 44 و 55)

با گسترش شهرها و شهرنشيني خصوصاً در كلان‌شهرها، بسياري از مناطق نظامي كه در بيرون شهرها احداث‌شده بودند در مناطق مسكوني شهر قرارگرفته‌اند. اين پژوهش به دنبال جواب اين پرسش است كه آيا وجود مناطق نظامي در شهر اصفهان تأثيري بر امنيت شهروندان مي‌گذارد؟ و از طرفي با در نظر گرفتن بعد مسافت چه رابطه‌اي بين فاصله از مناطق نظامي در شهر و امنيت شهروندان وجود دارد؟ بر اين اساس با استفاده از نرم‌افزار GIS و SPSS وپرسشنامه طيف ليكرت اين موضوع بررسي‌شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد زنان و دختران جوان و پسران نوجوان با كاهش فاصله نسبت به پادگان ‌44 و 55 اصفهان و مخصوصاً در شب احساس امنيت آنان به‌شدت كاهش مي‌يابد همچنين ساكنين منازل مسكوني در زمان جنگ با توجه به‌احتمال حمله هوايي به مناطق نظامي احساس امنيت آنان تا فاصله 1500 متر كاملاً پايين است و با افزايش فاصله از پادگان احساس امنيّت بالا مي‌رود.

With the expansion of cities and urbanization, especially in metropolises, many of the military areas built outside the city are located in residential areas of the city. This research seeks to answer the question of whether the existence of military areas in Isfahan affects the security of citizens? an‎d on the other hand, considering the distance dimension, what is the relationship between the distance from the military areas in the city and the security of the citizens? Based on this, GIS and SPSS software and the Likert spectrum questionnaire have been investigated. The results of the research show that young women and young boys and young boys are severely reduced by reducing their distance from the 44th and 55th barracks of Isfahan, especially at night. Residents of residential houses during the war, given the possibility of air strikes in the military areas, feel their safety until The distance of 1500 meters is quite low and as the distance increases from the garrison, the sense of safety goes up.