سياست‌گذاري سواد رسانه‌اي در ايران: چالش‌ها و ظرفيت‌ها

Media Literacy Policy in Iran: Challenges and Capacities

با توجه به اهميت مقوله سواد رسانه‌اي كه اين موضوع در سال‌هاي اخير در عرصه سياست‌گذاري نيز مورد توجه قرار داشته است و با توجه به تعدد نهادهاي تصميم‌گير و سياست‌گذار در اين زمينه در ايران، اين امر با چالش‌هاي مختلفي مواجه است. پژوهش حاضر با اين هدف كه چالش‌ها و ظرفيت‌هاي سياست گذاري سواد رسانه‌اي در ايران را مورد تحليل قرار دهد، انجام شده است. ضمن مصاحبه با مسئولين و كارشناسان متخصص در چهار نهاد موثر در اين زمينه (شوراي عالي فضاي مجازي، وزارت آموزش و پرورش، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و سازمان صدا و سيما) به روش مصاحبه گلوله برفي، به دنبال پاسخ به اين سوال است كه نهادهاي متولي سواد رسانه‌اي در ايران چه سياست‌هايي براي ارتقاي سواد رسانه‌اي در ايران تدوين و اجرا كرده‌اند؟ يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه بعلت تعدد نهادهاي تصميم‌گير در اين زمينه، تمايز روشني ميان آموزش سواد رسانه‌اي و فرهنگ‌سازي در اين زمينه ديده نشود و عدم تعادل در برنامه‌ريزي‌ها، به سياست‌گذاري‌هاي ناموفق رهنمون شود. بر اين اساس، لازم است يك نهاد فرادستگاهي (مانند شوراي عالي انقلاب فرهنگي) بعنوان مرجع سياست‌گذاري در اين زمينه تعيين شود و سياست‌گذاري در كليه حوزه‌ها (شامل آموزش و فرهنگ‌سازي و ..) در آن صورت پذيرد.

Given the importance of media literacy, which has been considered in the field of policy-making in recent years, and given the multiplicity of decision-making institutions and policy-makers in this field in Iran, this is facing various challenges. The present study was conducted with the aim of analyzing the challenges and capacities of media literacy policy in Iran. While interviewing officials and experts in four effective institutions in this field (Supreme Council of Cyberspace, Ministry of Education, Ministry of Culture and Islamic Guidance and the Radio and Television Organization) through snowball interviews, seeks to answer the question that What policies have the media literacy institutions in Iran developed and implemented to promote media literacy in Iran? Findings show that due to the multiplicity of decision-making institutions in this field, there is no clear distinction between media literacy education and culture in this field and imbalances in planning lead to unsuccessful policies. Accordingly, it is necessary to designate a supra-institutional body (such as the Supreme Council of the Cultural Revolution) as a policy reference in this field and to make policy in all areas (including education and culture, etc.).