تأثير آبياري با آب‌شور در سامانه آبياري قطره‌اي و استفاده از مواد اصلاح‌كننده در خاك‌هاي شور و سديمي باغات پسته (مطالعه موردي: شهرستان كرمان)

استان كرمان در شرايط كنوني دچار مشكل مديريت منابع آب بوده و ذخاير آب شيرين در اين استان در حال محدود شدن است. آب بسياري از چاه‌‌هاي اين استان شور و بي‌كيفيت شده‌اند. لذا بهره‌برداري از منابع آب‌شور مديريت ويژه‌اي را مي‌طلبد تا بتوان به توليد قابل‌قبول در محصولات كشاورزي دست‌يافت. در اين تحقيق تأثير آبياري با آب‌شور و سديمي بر خاك و درخت پسته، با استفاده از تيمار‌هاي تا در شهرستان كرمان بررسي شد. شش تيمار آب‌شور در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار به اجرا درآمد. آب آبياري براي همه تيمار‌ها به‌طور يكسان توزيع گرديد. نتايج نشان داد كاربرد گچ در تيمار‌هاي و موجب خروج بيشتر يون مضر سديم در مقايسه با تيمار‌هاي ، ، و كه در آن‌ها فقط آبشويي خاك با آب آبياري صورت گرفت شده است. اثر گچ به‌‌طور ميانگين سبب كاهش فاكتور‌هاي هدايت الكتريكي،SARو ESP خاك به ترتيب به مقدار 39.35، 47.4و 41.3 درصد نسبت به قبل از شروع آزمايش‌شده است. و به‌علاوه استفاده از گچ سبب افزايش عملكرد محصول توليدي به ترتيب 11.9و 15.6 درصد براي تيمار‌هاي و و بهبود صفات كيفي ازجمله، افزايش وزن هزار دانه، كاهش درصد پوكي و كاهش درصد پسته دهان بسته‌شده است