بررسي اثر توأم تنش آبي و آبياري با پساب فاضلاب شهري بر عملكرد و اجزاء عملكرد گياه تريتيكاله

فاضلاب‌هاي شهري متداول‌ترين منابع قابل احياء براي جبران كمبود آب در مناطق خشك محسوب مي‌شوند. با توجه به كمبود شديد منابع آب در كشور ايران، به‌كار گيري و بهره‌برداري از فاضلاب‌هاي شهري و تصفيه آن در بخش كشاورزي و آبياري، روشي مؤثر در برطرف نمودن نياز آبي گياهان مي‌باشد. بنابراين آبياري گياهان علوفه‌اي با فاضلاب مقرون به صرفه است. قالب طرح آزمايشي كرت‌هاي خردشده به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار در تصفيه خانه فاضلاب شهر بيرجند اجراء شد. با چهار سطح آب آبياري (WW، IW، I.W،I) كه به‌ترتيب شامل (آب چاه 100%، تناوب، مخلوط آب چاه 50% + فاضلاب 50%، فاضلاب 100%)، به‌عنوان فاكتوهاي اصلي و همچنين، مقدار آب آبياري با سه سطح (I500، I75 ، I100درصد) نياز آبي به‌عنوان فاكتورهاي فرعي در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه فاضلاب تصفيه شده همراه با تنش آبي 75% تأثير معني‌دار بر افزايش عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، تعداد سنبله در متر مربع و پروتئين دانه نشان داده است. فاضلاب تصفيه شده با نياز آبي 100% نسبت به ديگر تيمارهاي آبياري بالاترين عملكرد دانه با ميانگين 5.4446 تن در هكتار به دست آورده است. تأثير توأم آب چاه و تنش كم آبي 50 درصد باعث كاهش معني‌دار صفات اندازه‌گيري گياه تريتيكاله شده‌اند، ولي آب چاه موجب افزايش وزن هزار دانه گياه شده است.