مطالعه تطبيقي فرزندخواندگي بين المللي در حقوق ايران، فرانسه و آلمان

كنوانسيون حقوق كودك 1989 تاكيد دارد كه دولت ها بايد در راستاي منافع عاليه كودكان اقدام كنند. بر اساس اين كنوانسيون هر كودك حقوق اساسي ويژه اي شامل حق زندگي، حق نام و هويت، حق روابط خانوادگي و حق ارتباط با  پدر و مادر حتي در صورت جدايي از آنها را دارد. امروزه عليرغم عضويت اكثر كشورها در كنوانسيون حقوق كودك، در مورد ماهيت فرزند خواندگي بين المللي، منافع عاليه فرزند خوانده و صلاحيت متقاضي فرزند خواندگي تشابهات و تفاوت هايي در بين كشورها وجود دارد. در تحقيق اخير با استفاده از روش توصيفي و تحليلي با مرور مختصري بر موضوع فرزند خواندگي بين المللي در قوانين جمهوري اسلامي ايران،فرانسه و آلمان به اين نتيجه مي رسيم كه عليرغم تفاوت در عنوان فرزند خواندگي و تحت تاثيراسناد بين المللي، اين كشورها تا حد زيادي بويژه در مورد فرزند خواندگي ساده يا ناقص ، قواعد يكساني را اتخاذ كرده اند، ليكن در مورد فرزند خواندگي بين المللي عليرغم پيش بيني قواعد معين در حقوق فرانسه و آلمان اين نهاد در حقوق ايران هنوز با سكوت قانونگذار روبروست. به نظر مي رسد امكان پذيرش اين نهاد در قوانين ايران با رعايت موازين اسلامي با درج راهكارهايي براي پذيرش پدرخوانده يا مادر خوانده مسلمان واجد شرائط براي كودكان بي سرپرست مسلمان و پدر خوانده يا مادر خوانده اهل كتاب واجد شرائط براي براي كودكان بي سرپرست اهل كتاب در چارچوب مقررات موجود  و مصالح عاليه كودك وجود دارد.