بررسي تطبيقي زمان ولوج روح در اسلام و ساير اديان

مسئله‌ي آغاز حيات انساني و اينكه از چه زماني جنين را بايد واجد اوصاف و حقوق انساني دانست، از قديم‌الايام در ميان انديشمندان و اديان مختلف مورد بحث و مناقشه بوده است. آيين يهوديت پس از مدت‌زماني از انعقاد نطفه جنين را داراي روح انساني مي‌داند اما در اين آيين، جنين وقتي موجود كاملي تلقي مي‌شود كه سر جنين از رحم مادر خارج يا ظاهر شود. در آيين مسيحيت نيز دو ديدگاه آغاز حيات انساني از لحظه انعقاد نطفه و آغاز حيات انساني پس از مدت‌زماني از انعقاد نطفه رواج دارد اما زمان دقيقي براي ديدگاه اخير تعيين نشده است. عدم تعيين دقيق زمان ولوج روح، به عدم شناخت بشر از روح و ابعاد غير جسماني آن مرتبط ميباشد؛ بنابراين براي تعيين اين موضوع مي‌بايست به قرآن كريم و روايات معصومين مراجعه نمود. در قرآن كريم مراحل 6گانه رشد؛ نطفه، علقه، مضغه، عظام، لحم و جنيني كه روح در آن دميده شده، بيان گرديده است، اما براي اين مراحل، مدت‌زماني تعيين نشده است. مستنبط از روايات موجود در اين موضوع زمان ولوج روح در جنين پس از اتمام چهارماهگي است و نظريه فقهايي كه زمان هر يك از مراحل رشد جنين را 20 روز مي‌دانند، با ولوج روح در 4 ماهگي منطبق است. همچنين اين ديدگاه با يافته‌هاي علمي و عرف عموم مردم نيز هم‌خواني و مطابقت دارد.