مطالعه‌اي مبتني بر تحليل واژگاني در ادبيات حوزه مديريت پروژه در طول زمان

هدف: هدف اصلي اين پژوهش، مطالعه اصطلاحات تخصصي در ادبيات حوزه مديريت پروژه در طول زمان و بر اساس تحليل واژگاني است. روش‌شناسي: اين پژوهش بر اساس تحليل واژگاني صورت گرفته و در آن با رويكرد توصيفي-اكتشافي، 2170 مقاله منتشرشده در مجله بين‌المللي مديريت پروژه (IJPM) مورد بررسي و متن‌كاوي قرار گرفته‌اند. اين نشريه بالاترين شاخص SJR را در ميان مجلات تخصصي اين رشته داراست و جامعه آماري اين مطالعه، كليه مقالات منتشرشده در اين مجله از اولين شماره در سال 1983 تا پايان سال 2016 را شامل مي‌شود. يافته‌ها: بر اساس اصطلاحات تخصصي پركاربرد 10 گروه اصلي در حوزه مديريت پروژه قابل شناسايي است. مديريت ريسك، مديريت طرح، مديريت پورتفوليو و سازمان پروژه، يادگيري سازماني و فرهنگ سازماني از مهم‌ترين اصطلاحات تركيبي مرتبط با موضوعات مديريت و سازمان هستند. موضوعاتي چون تحليل شبكه‌هاي اجتماعي، پروژه‌هاي هوافضا، پروژه‌هاي زيرساخت حمل و نقل و مديريت ريسك اجتماعي از جديدترين موضوعات سال‌هاي 2015 و 2016 هستند. همچنين مشخص شد كه 4 دوره (فاز) در توسعه اصطلاحي در ادبيات حوزه مديريت پروژه قابل شناسايي است و شكل‌گيري و ايجاد موضوعات جديد در توليدات علمي اين حوزه از سال 2004 با افول روبه‌رو شده است. اصطلاح سازمان پركاربردترين اصطلاح تخصصي ادبيات حوزه مديريت پروژه است كه ميزان اهميت كاربردي آن در طول زمان افزايش يافته، به‌طوري‌كه فراواني اين اصطلاح از 21.3 درصد در سال‌هاي 1983 تا 1995 به 30.7 درصد در بازه زماني 2005- 1996 و درنهايت 35.1 درصد در سال‌هاي 2006 تا 2016 رسيده است. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد كه علي‌رغم دستيابي دانش مديريت پروژه به سطوحي از بلوغ، اين رشته به لحاظ محتوايي از كمبود اصول علمي و بنيان‌هاي نظريه‌اي رنج مي‌برد. در اين ميان به كمك دانش واسطه‌اي علم‌سنجي، برخي موضوعات جديد، موضوعات كمتر پرداخته‌شده و موضوعات اشباع‌شده شناسايي شده‌اند كه مي‌تواند به انتخاب هدفمند موضوعات در پژوهش‌هاي آتي و در نتيجه مرتفع‌كردن خلأها و نقص‌هاي موجود كمك شاياني نمايد.