پژوهشي تحليلي پيرامون انواع سياق، در تفسير «روض الجنان و روح الجنان»

در مباحث معناشناسي قرآن كريم، سياق به‌عنوان قرينۀ اصيل كلامي اهميت ويژه‌اي دارد، كه در آن، معنا از طريق قرينه‌هاي لفظي، حالي و عقلي به‌دست مي‌آيد. شيخ ابوالفتوح رازي در فهم معناي آيات در تفسير روض‌ الجنان، براي پديدۀ سياق در انواع مختلفش اهميت قائل شده است؛ در نوع لفظي سياق، به انواع متصل آن كه شامل قرينه‌هاي مقدم، مؤخر و مكتنف مي‌باشد و نيز به نوع منفصل يا همان روش «قرآن به قرآن» پرداخته است؛ شيخ رازي همچنين به سياق حالي و سبب نزول آيات به‌عنوان قرينۀ حاليه و نيز به سياق عقلي از مسير استدلال‌هاي منطقي علم كلام شيعي و مباني عقل توجه مي‌كند. اين پژوهش بر آن است تا با روش توصيفي-تحليلي به بررسي انواع سياق و ميزان استفادۀ شيخ رازي از اين روش در تفسير روض الجنان بپردازد. نتايج بحث گوياي آن است كه شيخ، در روش تفسيري خود به انواع سياق توجه كرده ولي توجه او به همۀ آنها يكسان نبوده است.