بررسي تطبيقي تأثير سحر بر پيامبر اسلام(ص) در صحيح بخاري و صحيح مسلم با توجه به شأن نزول معوِّذَتَين (سوره‌هاي ناس و فلق)

وجود احاديثي در صحيح بخاري و صحيح مسلم و اعتماد بر آنها مبني بر جادو شدن پيامبر اسلام(ص) موجب شده است كه عده‌اي از مفسران و محدثانِ اهل‌سنت، سبب و شأن نزول دو سورۀ فلق و ناس را مرتبط با سحر شدن آن حضرت، توسط شخصي به نام لبيدبن‌اعصمِ يهودي بدانند؛ از اين رو سحر شدنِ پيامبر(ص) را مخالف عصمت آن حضرت و منافي با شأن نبوت ندانسته‌اند. اين مقاله پژوهشي است در پاسخ به اين سوأل كه آيا مسحور شدن پيامبر اسلام(ص) بر اساس بعضي احاديث، توسط لبيدبن‌اعصم در مدينه مي‌تواند سبب نزول معوِّذَتَين باشد؟ با توجه به اختلاف مفسران در مكي و مدني بودن اين دو سوره و نيز وجود روايات معارض در شأن نزول آنها و ضعف سندي و محتوايي روايات سحرالنبي، و همچنين سبك و سياقِ سوره‌هاي فلق و ناس كه رنگ و بوي مكي بودن دارند، نمي‌توان شأن نزول اين دو سوره را جريان سحر و جادو شدن پيامبر اسلام(ص) دانست.