بررسي فنوسمانتيك در سوره الانبياء براساس تحليل زباني

معناشناسي آوايي يا فنوسمانتيك يكي از حوزه هاي مطالعاتي پايه در زبانشناسي محسوب مي‌شود كه تناسب ميان متغيرهاي فونتيك و سمانتيك را مورد بررسي قرار مي‌دهد. آواها با آهنگ خاصي كه به كلمات مي‌دهند نقش مهمي را در انتقال پيام متن ايفاء مي‌كنند از اينرو توجه به تناسب ميان آوا و معنا در زمره پژوهشهاي نوين علمي بوده و ابزار مناسبي براي مطالعات معناشناسي در قرآن كريم محسوب مي‌شود. اين ضرورت تحقيق موجب شده كه ارتباط آواييمعنايي در سوره الانبياء به شيوه تحليليتوصيفي مورد بررسي قرارگرفته و در اين بررسي ضمن ملاك قرار دادن سياقها و بررسي فنوسمانتيك آيات و الفاظ كليدي در هر سياق و كشف موضوع اصلي سياقها و موضوع كانوني سوره، چنين به دست آمده است كه موضوع كانوني سوره الانبياء ربوبيّت و انسان است و موضوع محوري هر سياق در ارتباطي تنگاتنگ با اين موضوع كانوني قرار دارد و اين ارتباط غرض سوره را كه عبارت است از اصلاح بينش و كنش انسان در رابطه با ربوبيت الله، برآورده مي‌كند. بررسي صفات ذاتي حروف در الفاظ آيات كليدي هر سياق، بيانگر آن است كه لحن سريع و كوبنده، همچون سور مكي، لحن غالب در سوره الانبياء است و در بعضي از سياق‌ها لحن سخن نرم است، زيرا تبيين و تذكر و اصلاح بينش و كنش كفار و مشركين از سويي لحن كوبنده را مي‌طلبد و از سوي ديگر لازمه تبيين و تأييد بينش و كنش بندگان صالح و نحوه تعامل خداوند با آنان، لحني نرم مي‌باشد. فنوسمانتيك در سوره الانبياء حاكي از اين است كه ميان الفاظ و آواها و موضوع و پيام اصلي سوره هماهنگي كامل وجود دارد.