خلق شخصيت نوظهور در متن زباني با كمك آميختگي مفهومي

مقاله حاضر سعي دارد با استناد به مفاهيم بنيادين نظريه آميختگي مفهومي نشان دهد چگونه فرايندهاي شناختي باعث شكل گيري و خلق شخصيت هاي خيالي متفاوت در داستان هاي مختلف مي شوند. تببين هاي نظريه آميختگي از جنبه هاي خلاقانه معناسازي، مي تواند تفسيري چهارچوب مند از فرايندهاي شناختي درگير در خلق شخصيت در متن روايي به دست دهد. اين مقاله در نظر دارد با بررسي آميختگي هاي شخصيت هاي اصلي داستان هاي كتاب هاي فارسي خوانداري دوره ابتدايي (گروه سني ب و ج) و بازنمايي شبكه آميختگي براي هر شخصيت، چگونگي خلاقيت و نوآوري در خلق شخصيت هاي نوظهور هر پايه تحصيلي را شناسايي كرده و يك تحليل شناختي روش مند از فرايند خلق شخصيت در داستان هاي مقطع دبستان به دست دهد و به اين پرسش پاسخ دهد كه با توجه به اصول حاكم آميختگي، چه شخصيت هاي نوظهوري در داستان هاي هر پايه تحصيلي، نسبت به پايه هاي قبل و بعد، خلق شده اند و نويسندگان داستان هاي پايه هاي اول تا پنجم دبستان، براي اين كه بتوانند در خلق شخصيت هاي نوظهور خود، نسبت به پايه هاي قبل و بعد، نوآوري داشته باشند، از نظر شناختي چه ابزاري در اختيار داشته و چه انتخاب هاي متفاوتي انجام داده اند. فرض ما اين است كه شبكه هاي آميختگي و معناي نوظهور براي شخصيت ها، در پايه هاي اول تا پنجم دبستان، تفاوت آشكاري دارد. يافته ها نشان مي دهد نويسندگان متن كتاب هاي درسي براي خلق شخصيت هاي داستان هاي خود، فضاهاي درونداد متفاوتي را براي هر پايه تحصيلي انتخاب كرده اند. همچنين با بالا رفتن پايه تحصيلي، فضاهاي درونداد انتزاعي تر و شبكه هاي آميختگي آن ها پيچيده تر شده است. نتايج اين تحقيق مي تواند چهارچوبي روش مند براي تحليل شناختي فرايند خلق شخصيت در داستان هاي كودكان به دست دهد.