فرايند‌هاي نحوي دخيل در اشتقاق ساخت‌هاي پرسشي چندپرسش‌واژه‌اي

هدف از پژوهش حاضر بررسي فرايندهاي نحوي دخيل در اشتقاقِ ساخت هايِ چندپرسش واژه اي زبان فارسي است. لذا، در اين پژوهش به بررسي عملكرد پرسش واژه ها در ساخت هاي چندپرسش واژه اي با توجه به فرايندهاي نحوي و اينكه كدام عمليات نحوي، متوالي يا گسسته بودن آن ها را توجيه مي كند، پرداخته مي شود. روش پژوهش توصيفي ـ تحليلي است و اصول بنيادين حاكم بر رويكرد كمينه گرايي چامسكي (1995) چارچوب نظري پژوهش را تشكيل مي دهد. داده هاي پژوهش از طريق روش كتابخانه اي (كتاب ها، رسانه ها، روزنامه ها، شبكه هاي اجتماعي و موتور جست وجوي گوگل) و روش ميداني (صحبت هاي افراد مختلف) گرد آوري شده اند. بررسي داده ها (نتايج پژوهش) نشان مي دهد در ساخت هاي چندپرسش واژه اي متوالي (هر دو نوع) با حذف پسرو مواجه هستيم كه سازۀ مشترك در بند اول به واسطۀ يكساني حذف مي شود. در اين ساخت ها، پرسش واژۀ اول در جاي اصلي باقي مي ماند و پرسش واژۀ دوم پس از حذفِ سازۀ مشترك به جايگاه كانون حركت مي كند. قلب نحوي تنها با ترتيب افزوده اي ـ افزوده اي و افزوده اي ـ موضوعي در اين نوع ساخت ها امكان پذير است. در ساخت هاي چندپرسش واژه اي گسسته، حذف سازۀ مشترك در بند دوم اتفاق مي افتد و با حذف پيشرو مواجه هستيم كه هر دو پرسش واژه در جاي اصلي قرار مي گيرند. در اين نوع ساخت ها نيز قلب نحوي فقط با ترتيب افزوده اي ـ افزوده اي و افزوده اي ـ موضوعي امكان پذير است. جابه جايي و تفوق پرسش واژه ها در ساخت هاي پرسشي چندگانه با هر ترتيبي از پرسش واژه ها مجاز نيست.