توسعه نواحي سكونتگاهي منطقه نورآباد به سمت مناطق سيل‌خيز و افزايش مخاطرات سيلاب در حال و آينده (موردمطالعه: محدوده شهري نورآباد، استان لرستان)

سيلاب‌ها به عنوان يكي از مخاطرات محيطي محسوب مي‌شوند كه مي‌توانند با خسارات زيادي همراه باشند. يكي از عوامل وقوع سيلاب‌ها تغييرات كاربري اراضي و روند توسعه نواحي سكونتگاهي به سمت حريم رودخانه‌ها و نواحي مستعد وقوع سيلاب است. يكي از مناطقي كه طي سال‌هاي اخير با مخاطره سيلاب مواجه شده، شهر نورآباد واقع در استان لرستان است. بر اين اساس در اين پژوهش مناطق مستعد وقوع سيلاب و همچنين روند توسعه نواحي سكونتگاهي به سمت مناطق سيل‌خيز در اين شهر مورد بررسي قرار گرفته است. در اين تحقيق ابتدا به منظور شناسايي مناطق مستعد وقوع سيلاب از مدل تلفيقي WLC و AHP استفاده شد. سپس به منظور ارزيابي روند توسعه نواحي سكونتگاهي به سمت مناطق مستعد وقوع سيلاب، نقشه‌هاي كاربري اراضي محدوده شهري نورآباد مربوط به سال‌هاي ۱۹۹۰، ‌۲۰۰۰، ‌۲۰۱۰ و ۲۰۱۹ تهيه و درنهايت با استفاده از مدل LCM، به آناليز تغييرات و روند توسعه نواحي سكونتگاهي به سمت مناطق سيل‌خيز پرداخته شد. نتايج تحقيق مشخص نمود در طي سال‌هاي ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹، سكونتگاه‌هاي زيادي در مناطق مجاور رودخانه بادآورد و گچينه كه در معرض وقوع سيلاب هستند، استقرار يافته‌اند. در اين تحقيق به منظور ارزيابي روند توسعه نواحي سكونتگاهي به سمت مناطق مستعد وقوع سيلاب،‌ روند توسعه نواحي سكونتگاهي به سمت كلاس پتانسيل خيلي زياد در وقوع سيلاب در نظر گرفته شده است. نتايج ارزيابي‌ها بيانگر اين است كه در سال ۱۹۹۰، 2/42 كيلومترمربع از نواحي سكونتگاهي در معرض وقوع سيلاب قرار داشته است كه اين ميزان در سال‌هاي ۲۰۰۰، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۹ به ترتيب به 3/33،‌ 4/67 و 5/28 كيلومترمربع افزايش يافته است.