مفهوم «جانشيني دولت ها در زمينه تعهدات ناشي از ارتكاب اَعمال متخلفانه بين المللي»: مطالعه تطبيقي آموزه هاي حقوقي و رويه محاكم بين المللي در گذار زمان

جانشيني دولت ها در زمينه مسئوليت بين المللي به عنوانِ پيامدي از جانشيني مطرح است كه بنيان آن به تعهدات ناشي از ارتكاب اَعمال متخلفانه بين المللي بازمي گردد. در رويكرد سنتّي، عدم جانشيني بر چنين تعهداتي، اصل دانسته شده كه نتيجه مستقيم و عملي آن، فقد مسئوليت دولت جانشين است. جستار حاضر، از رهگذر كنكاش و مطالعه تطبيقي منابع فرعي حقوق بين الملل (آموزه هاي حقوقي و آراي قضايي و داوري بين المللي) كه ابزار شناخت منابع اصلي هستند، پي به تحول مفهومي آن، در گذر ادوار، برده و نشان داده كه رويكردي نوين در مقابل گفتمان سنتّي شكل گرفته است و آن، اصل بودن جانشيني بر چنين تعهداتي است. نگرش سنتّي، متأسي از «واقعيت» و رويكرد نوين، بيشتر، متأثر از «حقيقت» است. پژوهش پيش رو، در رويارويي با تِز و آنتي تِز يادشده، سَنتِزي را مطمح نظر قرار مي دهد كه با آن بشود از معايب هريك احتراز كرد؛ رويكردي بينابين كه مطلق و محض بودن، محلي از اِعراب نيابد.