بررسي سينتيك جذب فسفات توسط بيوچار باگاس نيشكر

كاربرد بيوچار حاصل از بقاياي كشاورزي به‌عنوان جاذب يكي از روش‌هاي مقرون به صرفه و پركاربرد براي حذف آلاينده‌هايي همچون فسفات از منابع آب مي‌باشد. باگاس در واقع همان تفاله نيشكر است كه در مناطق جنوبي كشور ايران به وفور يافت مي‌گردد. هدف از اين مطالعه بررسي سينتيك جذب فسفات توسط بيوچار باگاس نيشكر و تعيين بهترين مدل سينتيكي براي تفسير اين واكنش بود. پس از تعيين pH بهينه، تأثير غلظت اوليه فسفات و زمان تماس بر جذب فسفات توسط بيوچار باگاس نيشكر بررسي و از 7 مدل سينتيكي جذب براي بررسي جذب فسفات استفاده گرديد. حداكثر ميزان جذب فسفات در زمان دو ساعت به‌دست آمد. مدل‌هاي سينتيكي تابع نمايي، الوويچ ساده شده، پخشيدگي سهموي و مرتبه اول با داده‌هاي حاصله تطابق نشان دادند كه از ميان آن‌ها معادله تابع نمايي اولويت داشت. نيمه عمر جذب فسفات در غلظت‌هاي مختلف از 30 دقيقه تا 100 دقيقه متفاوت بود و با افزايش غلظت اوليه فسفات كاهش يافت. با افزايش غلظت اوليه فسفات ميزان جذب آن توسط جاذب و همچنين ثابت‌هاي سرعت جذب افزايش يافتند. مقادير بالاي ضرايب جذب فسفات نشان داد  كه بيوچار باگاس نيشكر مي‌تواند جاذب مناسبي براي حذف فسفات از محلول‌هاي آبي آلوده باشد.