توسعه مدل آسيب‌پذيري آب‌هاي زيرزميني هيبريدي بهينه‌سازي الگوريتم ژنتيك-تصميم‌گيري چند‌معياره بر مبناي روش دراستيك

مديريت صحيح منابع آب‌هاي زيرزميني به‌عنوان يكي از مهمترين منابع تأمين‌كننده آب در دنيا، از اهميت زيادي برخوردار است. از جمله اقدامات مهم مديريتي در اين زمينه، ارزيابي ميزان آسيب‌پذيري آب‌هاي زيرزميني با هدف اولويتبندي اين منابع از منظر بهره‌بر‌داري، مديريت و كنترل ميزان آلودگي‌هاي وارد‌ شده در مناطق مختلف و هزينه‌هاي لازم براي مديريت آبخوان در نقاط مختلف مي‌باشد. در اين تحقيق، از رهيافتي بر مبناي روش دراستيك، مدل تصميم‌گيري چندمعياره و مدل بهينه‌سازي الگوريتم ژنتيك، جهت ارزيابي آسيب‌پذيري آبخوان دشت شيراز استفاده شد. روش تصميم‌گيري چندمعياره جهت اصلاح رتبه‌هاي مدل دراستيك و مدل بهينه‌سازي الگوريتم ژنتيك به‌منظور بهينه‌سازي وزن‌هاي پارامترهاي مدل دراستيك متناسب با خصوصيات هيدروژئولوژيكي و ميزان غلظت نيترات موجود در دشت مورد مطالعه استفاده گرديد. اين امر با اين هدف صورت مي‌گيرد كه شاخص آسيب‌پذيري دراستيك بيشترين ضريب همبستگي را با ميزان غلظت نيترات كه از مهمترين آلاينده‌هاي موجود در منطقه مورد مطالعه است، داشته باشد. همچنين با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS)، نقشه‌هاي پهنه‌بندي آسيب‌پذيري آبخوان دشت شيراز تهيه شد. نتايج مدل پيشنهادي نشان‌ مي‌دهد كه نواحي جنوب و جنوب‌شرقي به‌ترتيب در محدوده آسيب‌پذيري خيلي‌زياد و زياد قرار دارند. ميزان ضريب همبستگي پيرسون حاصل از بهينه‌سازي و اصلاح وزن‌ها و رتبه‌هاي مدل پيشنهادي با غلظت نيترات برابر 80 درصد مي‌باشد كه اين امر دقت نقشه‌هاي پهنه‌بندي آسيب‌پذيري آبخوان تهيه شده بر مبناي روش GAAHP را تاييد مي‌كند.