مقايسه اثر بخشي زوج‌درماني مبتني بر بخشودگي و تصويرسازي ارتباطي هندريكس بر الگوهاي‌ارتباطي خانواده و رضايت جنسي در زنان مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر اهواز

هدف اوليه روان درمانگران زوج درماني، تشخيص جنبه‌هاي متعدد تجارب زوجين در رابطه زناشويي براي درك اينكه چگونه درگيري‌ها ايجاد مي‌شوند و چگونه بر اختلال روابط زوجين تاثير مي گذارند. هدف از اين پژوهش، مقايسه اثر بخشي زوج‌درماني مبتني بر بخشودگي و تصويرسازي ارتباطي هندريكس بر الگوهاي‌ارتباطي خانواده، رضايت جنسي، در زنان مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر اهواز بود. طرح پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل است. حجم نمونه 75 زن بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. از اين تعداد 25 نفر به گروه آزمايشي زوج‌درماني مبتني بر بخشودگي و 25 نفر به گروه آزمايشي تصويرسازي ارتباطي هندريكس و 25 نفر به گروه كنترل به صورت واگذاري تصادفي تخصيص يافتند. ابزارهاي پژوهشي مورد استفاده الگوهاي‌ارتباطي خانواده كريستن و سالاوي، رضايت جنسي ميستون و ترامپنل بود. گروه آزمايشي تصويرسازي ارتباطي هندريكس نه جلسه آموزش 90 دقيقه‌اي و همچنين گروه آزمايش آموزشي زوج‌درماني مبتني بر بخشودگي، نه جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت كردند. براي تحليل داده‌ها از تحليل كواريانس چندمتغيره و تك‌متغيره استفاده شد. يافته‌ها نشان داد هر دو رويكرد درماني در مرحله پس‌آزمون بر الگوهاي‌ارتباطي خانواده تأثير قابل توجه‌اي داشته و منجر به افزايش معنادار الگوهاي‌ارتباطي خانواده شدند. براساس يافته‌ها مي‌توان گفت هر يك از اين رويكردها ازجمله مداخلات مؤثر و موفق در حيطه زوج‌درماني هستند.