رابطه بين كيفيت برنامه درسي و اشتياق تحصيلي دانشجويان: بررسي نقش ميانجي خودكارآمدي روانشناختي

مطالعه حاضر با هدف بررسي رابطه بين كيفيت برنامه درسي و اشتياق تحصيلي با نقش ميانجي خودكارآمدي روانشناختي دانشجويان انجام شد. روش پژوهش، روش توصيفي از نوع همبستگي بود. براي اجراي پژوهش، تعداد 600 نفر از دانشجويان دانشگاه گيلان با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. سپس، آنها مقياس‌هاي كيفيت برنامه درسي، اشتياق تحصيلي و سرمايه روان‌شناختي (خودكارآمدي روانشناختي) را تكميل كردند. داده‌هاي حاصله با استفاده از نرم‌افزار آماري Amos24 با رويكرد مدل مسير و به كمك آزمون‌هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و مدل‌سازي معادلات ساختاري تجزيه و تحليل شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين كيفيت برنامه درسي و اشتياق تحصيلي دانشجويان رابطه مثبت معناداري وجود دارد (r = 0.47, p 0.01). هم‌چنين، خودكارآمدي روانشناختي دانشجويان در رابطه بين كيفيت برنامه درسي و اشتياق تحصيلي دانشجويان نقش ميانجيگري جزئي ايفا مي‌كند (0.23). بنابراين، با بهبود كيفيت برنامه درسي رشته‌هاي تحصيلي و حس خودكارآمدي روانشناختي در دانشجويان مي‌توان اشتياق تحصيلي آنان را ارتقا داد.