تحليلي بر معيارهاي طراحي نماهاي مجتمع‌هاي مسكوني در اقليم مازندران

An analysis of the criteria for designing the facades of residential complexes in the climate of Mazandaran

هدف اين مقاله تحليل بر معيارهاي نماهاي مجتمع‌هاي مسكوني در مازندران مي‌باشد كه در آن از متغيرهاي اجتماعي، كالبدي و فرهنگي استفاده شده است. در اين پژوهش از روش‌هاي تحليل كيفي استفاده شده است. در تحليل كيفي، داده‌هاي گردآوري شده از نوع داده‌هاي كيفي هستند اما امكان به‌كاربردن داده‌هاي كمي نيز وجود دارد كه بررسي و مقايسه مي‌گردد. در اين صورت بايد از اين داده‌ها طبق منطق تحليل كيفي استفاده كرد. همچنين از شيوه دستي تجزيه‌وتحليل به‌صورت تجزيه‌وتحليل مقايسه مدنظر قرار گرفته است. در اين پژوهش بطور مشخص در بعد كالبدي از طريق رنگ، بو، نور، بافت، دما؛ صدا، موسيقي بر حواس انسان تاثيرگذار خواهد بود اما در بعد فردي انسان در مواجه با محيط از طريق سه مولفه مفهوم سازي، تصويرسازي ذهني و نقشه شناختي اطلاعات موجود در محيط را تحليل كرده و سپس در مغز ذخيره سازي مي نمايند كه اين امر منجر به خاطره سازي و در نهايات تقويت حس مكان خواهد شد اين دو عامل به طور متقابل بر بازخوردهاي رفتاري انسان در محيط تاثيرگذار بوده و در نهايت در صورت خاطره سازي مثبت و ايجاد حس تعلق به مكان منجر به جاذب مخاطب به محيط يا طرح معماري خواهد شد.

The purpose of this article is to analyze the criteria of facades of residential complexes in Mazandaran in which social, physical and cultural variables have been used. In this research, qualitative analysis methods have been used. In qualitative analysis, the collected data are qualitative data, but it is possible to use quantitative data that is examined and compared. In this case, this data should be used according to the logic of qualitative analysis. Manual analysis is also considered as a comparative analysis. In this research, specifically in the physical dimension through color, smell, light, texture, temperature; Sound and music will affect the human senses, but in the individual dimension of the human being in the face of the environment through three components of conceptualization, mental imagery and cognitive analysis of information in the environment and then stored in the brain, which leads to Reminiscence and ultimately strengthen the sense of place. These two factors mutually affect human behavioral feedback in the environment, and ultimately, if positive reminiscence and a sense of belonging to the place will lead to attracting the audience to the environment or architectural design.