اثربخشي درمان گروهي فعال‌سازي رفتاري بر علايم افسردگي، اضطراب و كيفيت زندگي دانشجويان پزشكي

The Effectiveness of behavioral activation group therapy on the symptoms of depression, anxiety, and quality of life in medical students

مقدمه: با توجه به اهميت افسردگي در گروه‌هاي دانشجويي و تأثير آن بر پيشرفت تحصيلي آنان، اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي درمان گروهي فعال‌سازي رفتاري بر علايم افسردگي، اضطراب و كيفيت زندگي دانشجويان در دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور بوده است. روش بررسي: طرح پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با پيش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه كنترل بوده است. تعداد 30 نفر از دانشجويان پزشكي پس از ارزيابي باليني و احراز شرايط به صورت تصادفي انتخاب شدند و بعد در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش 8 جلسه درمان فعال‌سازي رفتاري را دريافت كرد. اما گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي را دريافت نكردند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه افسردگي بك (BDI-II)، پرسشنامه اضطراب بك (BAI) و فرم كوتاه پرسشنامه كيفيت زندگي (SF-36) استفاده شد. براي تجزيه تحليل داده‌ها از روش تحليل واريانس چند متغيري استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل نشان داد كه ميان دو گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني‌داري از لحاظ افسردگي، اضطراب و كيفيت زندگي وجود داشت (p<0.001) يعني ميزان ميزان افسردگي و اضطراب در گروه آزمايش نسبت به پيش آزمون و گروه كنترل به طور معني‌داري كاهش اما ميزان كيفيت زندگي افزايش يافته بود. بحث و نتيجه‌گيري: پژوهش فعلي نشان داد كه درمان فعال‌سازي رفتاري روش درماني مناسبي براي دانشجويان پزشكي در جهت كاهش علايم افسردگي، اضطراب و افزايش كيفيت زندگي آنان است

Background: Considering the importance of depression is student groups and its effect on their academic achievements, this study was conducted to investigate the effectiveness of behavioral activation group therapy on the symptoms of depression, anxiety, and quality of life in the students’ Jundishapur University of Medical Sciences Materials and methods: The current research design was quasi-experimental with pretest, posttest, and the control group. After clinical evaluations and qualifications, 30 medical students were selected randomly, and then replaced in two groups of experimental and control of 15 subjects. The experimental group received the behavioral activation therapy in 8 sessions; however, the control group received no interventions. The Beck Depression Inventory (BDI-II), the Beck Anxiety Inventory (BAI), and Short Quality of Life Questionnaire (SF-36) were used to collect data. The multivariate analysis of variance was employed to analyze data Results: The results indicated that the experimental and control groups were significantly different from each other in terms of depression, anxiety, and quality of life (p<0.001). In other words, the level of depression and anxiety declined significantly in the experimental group compared with pretest and the control group; however, the quality of life increased in the experimental group. Conclusion: The present study indicated that behavioral activation therapy would be an appropriate treatment for medical students to reduce the symptoms of depression and anxiety and increase their quality of life.