واكاوي نقّادانه دلايل برقعي پيرامون نفي توسّل به اهل‌بيت عليهم السلام

برقعي از جمله افرادي است كه با برداشت هاي ظاهري از قرآن، از عقايد شيعي فاصله زيادي گرفت و با رويكردي وهابي گونه، به نقد عقايد شيعي به صورت افراطي پرداخت. پژوهش حاضر با روش توصيفي، تحليلي، به واكاوي نقّادانه دلايل برقعي پيرامون نفي توسّل به اهل‌بيت ع پرداخته است. وي با محور قرار دادن تعدادي از آيات قرآن و سيره، با دلايل «مشركانه بودن هر گونه درخواست و توجه به غير خداوند»، «عدم نياز خداوند به وزير»، «بي‌اطلاعي انبياء و امامان ع از اهل دنيا پس از مرگ خود»، «عدم دستور قرآن و اهل‌بيت ع براي توسل»، «عدم ارتباط مصاديق و معاني «وسيله» در آيه 35 مائده به اشخاص» و «غيرقابل تجربه و آزمايش بودن توسل»، توسل را بدعتي آشكار و فاقد مبنا مي داند. اما اشكالات روشي متعدد وي مانند «عدم جامع نگري و عدم تتبع كامل آراء»، «عدم دقت در سياق مطالب» و «عدم دقت در معناي دقيق واژگان و يكسان انگاري هاي فاقد مبنا»، نظرات وي را از منظر عقل و نقل، غيرقابل پذيرش مي نماياند.