پاسخ به شبهات ناصر القفاري دربارۀ آموزه «تقيه» در شيعه

يكي از آموزه‌هاي مهم مكتب تشيع كه در طول تاريخ، سبب حفظ كيان مذهب شده و شيعيان را از گزند خطرات و تهديدها حفظ كرده، «تقيه» است. تقيه، حكمي شرعي است و تمام مسلمانان، حتي صحابه و تابعين به آن فتوا داده و عمل كرده‌اند، ولي شيعيان به خاطر در اقليت بودن و مورد ظلم و تهديد قرار گرفتن، بيشتر به اين حكم الهي عمل كرده‌اند، به نحوي كه تقيه شعار آنان قرار گرفته است. برخي از دشمنان شيعه، با استناد به اين شعار شيعه، اين حكم الهي را مساوي با عمل منافقانه قرار داده‌ و به اين واسطه، جناياتي را عليه شيعيان انجام مي‌دهند. ناصر بن عبدالله القفاري از استادان و روشنفكران برجسته وهابي دانشگاه‌هاي عربستان است كه بيشتر نوشته‌هايش را به نقد مذهب شيعه اختصاص داده است. دو كتاب «تقريب بين السنه و الرافضه» و «اصول مذهب الشيعه الاثني عشريه عرض و نقد» از مهم‌ترين كتاب‌هاي اوست. قفاري در كتاب «اصول مذهب الشيعه الاثني عشريه عرض و نقد» با استناد به منابع شيعي، آموزه‌هاي شيعه، از جمله تقيه را نقد كرده است. او آيات مورد استناد شيعه در جواز تقيه را مختص به كفار مي‌داند و با استناد به تعريف شيخ مفيد از تقيه و روايات شيعه تقيه را رد مي‌كند. اين مقاله در تلاش است تا با روش كتابخانه‌اي و مبنا قراردادن قرآن و منابع حديثي شيعه و اهل سنت و بناي عقلا به نقدهاي قفاري پاسخ دهد.