توانايي انسان كامل بر اعجاز و پاسخ به نقدهاي فخر رازي و هيوم درباره اعتبار آن

The Ability of the Perfect Human to Perform Miracles and Response to Hume and Fakhr Razi’s Critiques

مطابق ديدگاه اديان الاهي، پيامبران به عنوان مظاهر انسان كامل، توانايي بر انجام دادن معجزه دارند و از معجزه براي اثبات نبوت خويش بهره مي گيرند. اما در جهان غرب، ديويد هيوم حملات شديدي عليه اعتبار معجزات مطرح كرد. وي معتقد بود معجزات گزارش شده نمي تواند اعتبار تجارب ثابت و راسخ ما را از بين ببرد. معجزات را ملت هايي ناآگاه در روزگاري خاص گزارش كرده اند. همچنين، گواهي مربوط به هركدام از اين معجزات، معارضاتي دارد و همين امور تكيه بر اين معجزات را بي اعتبار مي كند. اين تشكيكات را، با اندكي تفاوت و تفصيل بيشتر، قرن ها قبل فخر رازي هم بيان كرده است. با اين تفاوت كه نتيجه اي كه هيوم از اين تشكيكات مي گيرد، بي اعتباري معجزات است؛ اما فخر رازي مي كوشد طبق مباني خود (و خصوصا مباني اشاعره كه مذهب او است) به اين شبهات پاسخ دهد و از اعتبار معجزات دفاع كند. در اين مقاله، ضمن بررسي تطبيقي ديدگاه هاي فخر رازي و هيوم، پاسخ هاي فخر رازي به اين تشكيكات را مي كاويم و نهايتا شبهات هيوم را بررسي و نقد خواهيم كرد.

According to the divine religions, prophets as the obvious manifestations of perfect human, are able to perform miracles and use it to submit proofs on their prophecy. In the west, however, Hume has casted serious doubts on the validity of miracles. Stating that the miracles are reported by some unknowing nations in a particular context, Hume believed that the reported miracles cannot reject the validity of our constantly proven experiences. He adds that the evidences admitted for the miracles are contradictory and therefore we cannot rely on the validity of miracles. Fakhr Razi had also thrown miracles into doubts with minor differences and greater details centuries ago. Yet, although Hume concludes that miracles are invalid, Fakhr Razi tries to employs his own foundations to resolve these doubts and uphold the validity of the miracles. The present study investigates the views of both scholars comparatively and delves into the Fakhr Razi’s answers to these doubts while analyzing the Hume’s viewpoints and criticizes them.