تعيين اعتبار هموگلوبين گليكوزيله قبل از هفته 20 حاملگي در پيشگويي ديابت بارداري

مقدمه: تشخيص ديابت بارداري با HbA1c بالاي 6.5% است، ولي مطالعات مقادير 5/7-6/4% را با ريسك بالاتري از ديابت بارداري معرفي كرده‌اند. مطالعه حاضر با هدف تعيين اعتبار ميزان 5/7-6/4%=HbA1c در پيشگويي ديابت بارداري و تعيين پيامد‌هاي بارداري انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه هم‌گروهي در سال 1397 بر روي 950 زن باردار بيمارستان آرش انجام گرفت. در اولين ويزيت بارداري تست HbA1c و تست تحمل گلوكز 75 گرمي به‌عنوان استاندارد طلايي انجام شد و اگر تست منفي بود، تست مجدد در هفته 2824 بارداري انجام شد. وقوع ديابت و پيامد‌هاي بارداري شامل: ميزان بروز پره‌اكلامپسي، سزارين، سقط، ماكروزومي، ديستوشي شانه، مرگ داخل رحمي، كاهش رشد جنين در موارد با 5/7-6/4%=HbA1c و كمتر از 5.6% مقايسه شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Stata (نسخه 13) و آزمون‌هاي تي دانشجويي، كاي اسكوئر، رگرسيون لوجستيك تك‌متغيره و چندمتغيره انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: در اين مطالعه شيوع ديابت 39.2% و در نقطه برش 5.7، بيشترين طبقه‌بندي ديابت بارداري مشاهده شد و حساسيت و ويژگي به‌دست آمده به‌ترتيب معادل 41.33 و 92.15 بود. در زنان با 5.6% HbA1c نسبت به 5/7-6/4%=HbA1c، ميزان ماكروزومي به‌طور معناداري كمتر (0.001 p، اما ميزان سزارين (0.02=p) بيشتر بود. ميزان زايمان زودرس (0.9=p)، پره‌اكلامپسي (0.2=p) و ميزان ديستوشي شانه (1=p) در دو گروه تفاوت آماري معني‌داري نداشت. نتيجه‌گيري: اندازه‌گيري HbA1C در نيمه اول بارداري حساسيت بالايي در پيشگويي ديابت بارداري ندارد، اما ويژگي بالا دارد.