تأثير تمرينات مقاومتي با دو حجم متفاوت بر روي سطح سرمي عامل رشدي فيبروبلاست ـ 21، درصد چربي بدن و تحرك‌پذيري زنان سالمند چاق

مقدمه: عامل رشدي فيبربلاست-21 (21 FGF)، ليپوليز و اكسيداسيون اسيدهاي چرب را افزايش مي دهد. اثر حجم هاي متفاوت تمرين مقاومتي روي 21 FGF به خوبي مشخص نشده است، بنابراين مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثرات تمرين مقاومتي با حجم پايين و بالا بر سطح سرمي 21 FGF، تركيب بدن و تحرك‌پذيري زنان سالمند چاق غيرفعال انجام شد. روش‌كار: 30 زنان سالمند چاق غيرفعال (سن50/ 4±57/ 64 سال؛ نمايه توده بدني 69/ 2±34 /32 كيلوگرم بر متر مربع و درصد چربي 40/93±2/11) ساكن شهر مشهد براي شركت در اين مطالعه نيمه‌تجربي فراخواني شدند. آزمودني ها به‌طور تصادفي به سه گروه برابر تمرين مقاومتي حجم پايين (LVRT) و تمرين مقاومتي حجم بالا (HVRT) و كنترل تقسيم شدند. آزمودني ها پروتكل هاي LVRT (يك نوبت) و HVRT (سه نوبت) براي 12 هفته و دو جلسه در هفته انجام دادند. اندازه هاي تن‌سنجي و ارزيابي بيوشيميايي يك هفته قبل از اولين و 48 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني انجام شد. همچنين آزمون هاي 30 ثانيه بلند شدن از صندلي، آرم كرل، دو دقيقه استپ و هشت فوت آپ – اند-گو ارزيابي شد. به‌ترتيب از آزمون تي وابسته و تحليل كواريانس براي ارزيابي تفاوت درون و بين گروهي استفاده شد. يافته ها: متعاقب دوره تمريني، درصد چربي بدن در گروه HVRT نسبت به گروه LVRT (0.001=p) به‌طور معني داري پايين تر بود. برعكس، نتايج 30 ثانيه بلند شدن از صندلي (0.001=p) و آرم كرل (0.001=p) در گروه HVRT نسبت به گروه LVRT به‌طور معني داري بالاتر بود. بر اساس نتايج، تفاوت معني داري بين وزن (0.997=p)، شاخص توده بدني (0.999=p)، 21FGF (0.999=p)، دو دقيقه استپ (0.072=p) و 8 فوت آپ ـ اند ـ گو (0.231=p) بين دو گروه LVRT و HVRT در انتهاي دوره تمريني وجود نداشت. نتيجه‌گيري: تمرين مقاومتي با سه نوبت نسبت به تمرين مقاومتي با يك نوبت موجب دستاوردهاي بيشتري در بهبود تركيب بدن و تحرك پذيري در زنان سالمند چاق مي شود.