بررسي ميزان شيوع درماتوفيتوزيس و عوامل اتيولوژيك آن در مراجعه كنندگان به آزمايشگاه قارچ شناسي آزمايشگاه مركزي يزد 97-1392

مقدمه: درماتوفيتوزيس يكي از معضلات بهداشتي است كه امكان سرايت بيماري از خاك، حيوان خانگي و دام و هم چنين از انسان مبتلا وجود دارد. هر چند فرم آلودگي سردر اين بيماري اغلب در مناطق محروم و روستاها فراوان تر است ولي ضايعات ساير نواحي بدن نيز هم در شهرها و هم در مناطق روستايي گزارش مي شود. بررسي ميزان شيوع اين بيماري ها و عوامل درماتوفيتي مسبب بيماري، مي تواند در كنترل و درمان آن مفيد باشد. اين مطالعه با هدف تعيين ميزان شيوع و عوامل بيماريزاي آن در مراجعين به آزمايشگاه قارچ شناسي آزمايشگاه مركزي يزد از سال 1392تا 1397 انجام گرديد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، در طي سال هاي 1392-1397 ازكليه بيماران مشكوك مراجعه كننده به بخش قارچ شناسي ازمايشگاه مركزي يزد، پس از تكميل پرسشنامه از محل ضايعه نمونه برداري انجام و با آزمايش مستقيم و كشت تعيين گونه شد. يافته ها: از 900 بيمار مورد بررسي در112 مورد (12/5%) داراي آزمايش مستقيم و كشت مثبت بودند. بالاترين ميزان آلودگي در گروه سني زير 10 سال و شايع ترين فرم كلينيكي به ترتيب كچلي بدن، سر، كشاله ران، دست، پا و ناخن بود. شايع ترين عوامل جدا شده به ترتيب تريكوفيتون منتاگروفيتيس، ميكروسپوروم كانيس،تريكوفيتون روبروم، تريكوفيتون وروكوزوم بودند كه داراي ميزبان هاي حيواني و انساني بودند. نتيجه گيري: با توجه به عدم اطلاع از وضعيت موجوداين بيماري در يزد ، انجام مطالعات دوره اي بر روي اين عفونت ها، منابع و عوامل اتيولوژيك به منظور كنترل و پيشگيري عفونت درماتوفيتي لازم به نظر مي رسد.