مطالعه سازگاري برخي ارقام و يك ژنوتيپ ايراني آلبالو با استفاده از واكنش زنجيره‌اي پليمراز و فلورسنس ميكروسكوپي

آلبالو (Prunus cerasus L.) متعلق به خانواده Rosaceae، زير خانواده پرونوئيده، يكي از مهمترين ميوه هاي هسته دار مناطق معتدله مي باشد. ايران بعد از كشورهاي تركيه و آمريكا سومين كشور توليد كننده آلبالو در دنيا است. اگرچه اكثر ارقام آلبالو خود سازگار مي باشند ولي اخيراً ارقام خودناسازگار يا كمي خود ناسازگار گزارش شده و به مرور زمان بر تعداد آن ها  افزوده مي شود. در اين مطالعه روابط خود و دگر(نا)سازگاري برخي ارقام و دو ژنوتيپ برتر ايراني آلبالو، با استفاده از رديابي نفوذ لوله گرده در خامه با ميكروسكوپ فلورسنت، و روش PCR با آغازگرهاي ديجنريت بررسي شد. ارقام شامل ارقام ’متئور‘، ’مونت مورنسي‘،’محلي‘،’مجارستاني ديررس‘ و يك ژنوتيپ برتر گزينش شده از مناطق مختلف ايران بويژه استان هاي آذربايجان شرقي و غربي بودند. در مطالعه ميكروسكوپي، تركيب تلاقي ها بر اساس همپوشاني گلدهي ارقام و ژنوتيپ انتخابي صورت گرفت. نتايج آزمايش نشان داد كه در تلاقي‌ ’محلي‘ X ’مونت مورنسي‘ بيشترين تشكيل ميوه نهايي (15.5 درصد) مشاهده گرديد. درهمه تلاقي‌ها تعداد لوله گرده از كلاله تا ورودي تخمدان كاهش يافت. همچنين، نتايج مربوط به شناسايي آلل هاي ناسازگاري نشان دادند كه در هيچكدام از ارقام و ژنوتيپ مورد مطالعه تمامي آلل ها يكسان نبودند و اين نشانگر سازگاري همه آن ها با همديگر بود. بطور كلي نتايج هر دو روش همديگر را تاييد و نشان داد كه همه ارقام و ژنوتيپ انتخابي را مي توان در احداث باغات آلبالو با هم كشت نمود.