اثر نيتروژن و گوگرد همراه با باكتري تيوباسيلوس بر عملكرد و محتواي نيترات سير و فراهمي برخي عناصر غذايي در خاك

طي يك آزمايش مزرعه اي دو ساله، اثرات كاربرد سطوح مختلف نيتروژن از منبع اوره (صفر، 100، 200 و 300 كيلوگرم در هكتار) و گوگرد از منبع ساري كود (صفر، 500 و 1000 كيلوگرم در هكتار) در يك خاك آهكي، بر خصوصيات كمي و كيفي سير رقم ̕همدان̔ و برخي خصوصيات شيميايي خاك مطالعه شد. اثر نيتروژن و اثر گوگرد بر عملكرد ، تعداد سيرچه در سير، وزن تك بوته، وزن سيرچه، ارتفاع بوته و سطح برگ معني دار بود و موجب ارتقاي اين صفات گرديد. مصرف 1000 كيلوگرم در هكتار گوگرد عملكرد سير را 31 درصد نسبت به شاهد افزايش داد. مصرف نيتروژن نيز تا سقف 200 كيلوگرم در هكتار موجب افزايش عملكرد سير به ميزان 58 درصد نسبت به شاهد شد. بيشترين عملكرد اقتصادي سير از تيمار مصرف 1000 كيلوگرم در هكتار گوگرد و 200 كيلوگرم در هكتار نيتروژن به دست آمد كه نسبت به تيمار شاهد، 104 درصد افزايش عملكرد داشت. كاربرد 1000 كيلوگرم گوگرد موجب كاهش واكنش خاك نسبت به تيمار شاهد گرديد و موجب افزايش غلظت آهن برگ به ميزان 88 درصد در مقايسه با تيمار شاهد و افزايش غلظت روي برگ به ميزان 110 درصد در مقايسه با تيمار شاهد گرديد. محتواي نيترات سير با كاربرد گوگرد كاهش و با كاربرد نيتروژن افزايش معني دار يافت. كاربرد گوگرد به ميزان 1000 كيلوگرم در هكتار محتواي نيترات سير را 35 درصد نسبت به شاهد بطور معني داري كاهش داد. بر اساس نتايج به‌دست آمده از اين پژوهش، براي دست يابي به حداكثر توليد سير با محتواي نيترات قابل قبول، مصرف 200 كيلوگرم در هكتار نيتروژن +1000 كيلوگرم گوگرد همراه با باكتري تيوباسيلوس توصيه مي گردد.