تأثير كاربرد كود زيستي حل‌كننده پتاسيم در مقايسه با سولفات پتاسيم بر رشد و برخي صفات فيزيولوژيكي تربچه قرمز (Raphanus sativus L.) تحت تنش خشكي

استفاده ازكودهاي زيستي افزون بر افزايش بهره وري و افزايش عملكرد گياهان، به كاهش مصرف كودهاي شيميايي و حفظ محيط زيست كمك مي كند. در اين راستا، هدف از اين پژوهش تأثير كاربرد كودهاي زيستي محتوي باكتري هاي حل كننده پتاسيم (Pseudomonas koreensis و Pseudomonas vancouverensis)، باكتري هاي حل كننده فسفر (Pseudomonas putida) و باكتري هاي تثبيت كننده نيتروژن (Pantoea agglomerans) به عنوان يك نهاده سازگار با محيط زيست بر رشد و عملكرد تربچه قرمز و تأثير آن بر تحمل اين گياه به تنش خشكي بود. بدين منظور آزمايشي در قالب طرح كاملاَ تصادفي در شرايط گلخانه و در گلدان با 10 تيمار كاربرد كود سولفات پتاسيم، كاربرد كود زيستي باكتري حل كننده پتاسيم و كودهاي زيستي باكتري هاي محرك رشد در سه تكرار مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج اين پژوهش نشان داد كه اعمال تنش خشكي موجب كاهش وزن تر غده به ميزان 65 درصد در تيمار شاهد شد ولي در وزن تر بخش هوايي، كاهش ناشي از تنش ديده نشد. در تيمار كاربرد سولفات پتاسيم اين مقدار كاهش 55 درصد و در تيمار كود زيستي مقدار كاهش 48 درصد بود. كاربرد توام كود حل كننده پتاسيم و ساير كودهاي محرك رشد نسبت غده به بخش هوايي را 34 درصد افزايش داد در حاليكه كاربرد سولفات پتاسيم تاثير معني داري بر اين مورد نداشت. تنش خشكي غلظت پرولين، آمينواسيدها، قندهاي محلول و نشت يوني را در برگ ها افزايش داد اما كاربرد سولفات پتاسيم و كودهاي زيستي اثرات تنش خشكي را تعديل نمود. بر اساس نتايج اين پژوهش مي توان كاربرد كودهاي زيستي فوق را در برنامه تغذيه گياه تربچه قرار داد.