تاثير پرايمينگ بر شاخص‌هاي جوانه‌زني و فعاليت آنزيمي بذر توسكاي ييلاقي (Alnus subcordata) تحت شرايط روشنايي و تاريكي

توسكاي ييلاقي به عنوان درخت زينتي بومي جنگل هاي شمال ايران، جهت استفاده در فضاي سبز شهري كاربرد فراواني دارد. با اين حال ازدياد اين گياه و توليد نهال آن در ايران صورت نمي گيرد. يكي از روش هاي آسان تكثير گياهان استفاده از بذر مي باشد. براي بهبود و افزايش جوانه زني بذر مي توان از پرايمينگ استفاده نمود. اين تحقيق به منظور بررسي تأثير پرايمينگ (بدون پرايمينگ (شاهد)، نيترات پتاسيم 0.02 و 0.04 درصد، اسيد جيبرليك 50 و 100 ميلي گرم در ليتر، آب) و فتوپريود (تاريكي و روشنايي) بر شاخص هاي جوانه زني و فعاليت آنزيمي توسكاي ييلاقي انجام گرفت. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي به اجرا در آمد. بيش ترين درصد جوانه زني (53 درصد) در بذرهاي پرايم شده با اسيد جيبرليك 100 ميلي گرم در ليتر و در تاريكي بود. اثر پرايمينگ بر فعاليت آنزيم كاتالاز در سطح احتمال يك درصد معني دار بود. بيش ترين فعاليت اين آنزيم در بذرهاي پرايم شده با اسيد جيبرليك 100 ميلي گرم در ليتر بود. حداكثر فعاليت آنزيم پراكسيداز در در تاريكي و در تيمار 100 ميلي گرم در ليتر اسيد جيبرليك بود. بيش ترين طول ساقه در تاريكي و روشنايي به ترتيب با 3.8 و 2.7 سانتي متر و در اسيد جيبرليك 50 ميلي گرم در ليتر بود. حداكثر شاخص بنيه مربوط به تيمار با اسيد جيبرليك بود. با توجه به نتايج به دست آمده استفاده از تيمار جيبرليك اسيد و شرايط تاريكي براي بهبود مولفه هاي جوانه زني در بذر توسكا توصيه مي شود.