مطالعه خصوصيات زراعي و بيوشيميايي پروتئين‌هاي دانه در ژنوتيپ‌هاي مختلف سويا [Glycine Max (L.) Merrill]

دانه سويا يكي از منابع اصلي توليد روغن و پروتئين در جهان محسوب مي شود. از طرفي ديگر دانه سويا به جهت پروتئين هاي مطلوب و ارزان يكي از مهم ترين منابع پروتئيني است كه به طور مستقيم و يا غير مستقيم (در صنعت دامپروري) در جيره غذايي انسان قرار دارد. در اين تحقيق برخي از خصوصيات زراعي (مانند ارتفاع بوته، تعداد شاخه، تعداد غلاف ها، وزن دانه، عملكرد دانه و زمان رسيدن) و همچنين خصوصيات كيفي دانه (شامل ميزان پروتئين هاي قابل حل، ميزان بازدارنده هاي پروتئازي و ميزان پروتئين لكتين) در شش لاين موتانت و نه رقم زراعي مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه لاين هاي موتانت 032-240-D-P4 و 032-240-D-P1 علاوه بر صفات زراعي مطلوب، داراي پتانسيل بالايي در عملكرد دانه مي باشند. از نظر خصوصيات كيفي پروتئين هاي دانه نيز ارقام زراعي نكادر و كاسپين به ترتيب بيش ترين ميزان پروتئين و همچنين بيش ترين ميزان پروتئين هاي ذخيره اي آلبومين و گلوبولين را دارا بودند. همچنين ارزيابي ميزان فاكتورهاي ضد تغذيه اي نيز مشخص نمود كه لاين هاي موتانت به همراه رقم زراعي آرين در مقايسه با ارقام رايج زراعي كم ترين ميزان بازدارنده هاي پروتئازي (PIA) و پروتئين لكتين (HAU) را دارا مي باشند. به طور كلي نتايج اين تحقيق نشان داد كه لاين موتانت 032-240-D-P4 در مقايسه با ديگر ارقام رايج زراعي با عملكرد دانه بيش تر و همچنين با كم ترين ميزان فاكتورهاي ضدتغذيه اي مي تواند به عنوان واريته جديد مورد مطالعه بيش تري قرار گيرد.