زمينه‌هاي مؤثر در تجربه سوگ بعد از مرگ عضو خانواده: يك مطالعه پديدارشناسانه

مقدمه: از دست دادن يكي از اعضاي مهم خانواده بزرگ‌ترين بحران است كه فرد بايد با آن روبرو شود. از اين رو هدف پژوهش حاضر بررسي تجربه مشاركت كنندگان پژوهش از سوگ بعد از مرگ عضو خانواده بود. روش: در اين پژوهش براي جمع‌آوري و ارزيابي اطلاعات درباره تجربه سوگ از پژوهش كيفي پديدارشناسي توصيفي استفاده‌شده است. ۱۲ مشاركت‌كننده كه تجربه مرگ يكي از اعضاي خانواده را داشتند به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و جمع‌آوري داده‌ها از طريق مصاحبه عميق با آن‌ها تا رسيدن داده‌ها به اشباع ادامه يافت. يافته ها: تحليل داده‌ها به ۴ مضمون اصلي و ۱۴ زير مضمون فرعي منجر گرديد كه شامل: زمينه‌هاي خانوادگي مؤثر با درون مايه هاي فرعي: حمايت عاطفي و همراهي خانواده، كاركرد و تغيير ساختار خانواده، چگونگي انتقال خانواده از مراحل سوگ، تداوم كاركرد خرده نظام‌هاي خانواده و جايگاه فرد متوفي در خانواده؛ زمينه‌هاي شخصي مؤثر با درون مايه هاي فرعي: تعديل‌كنندگي ويژگي‌هاي شخصيتي، كاربرد سودمندانه يا ناسودمندانه زبان، تأثير تجارب گذشته فرد و رشد پس از ضربه؛ زمينه‌هاي نگرشي مؤثر با درون مايه هاي فرعي نگرش غيرمذهبي و سكولار به مرگ، نگرش مذهبي و ديني به مرگ، پذيرش يا عدم پذيرش واقعيت مرگ و زمينه‌هاي فرهنگ مؤثر با درون مايه هاي فرعي كاركرد شبكه حمايتي خانواده گسترده، فرهنگ مراسم سوگواري و عزاداري بود. نتيجه گيري: يافته‌هاي اين پژوهش ادبيات گذشته در زمينه سوگ در بافت خانواده را گسترش مي‌دهد. همچنين زمينه هاي موثر استخراج‌شده اين مطالعه داراي تلويحات كاربردي فراوان براي متخصصين و افراد درگير در سوگ مي باشد.