تاثير ابعاد فقر بر فقر مزمن و گذرا در ايران

موضوع فقر همواره در جهان مورد مطالعه قرار گرفته است چنانچه بتوانيم اندازه فقر را تجزيه كنيم شناخت بهتري نسبت به تغييرات فقر خواهيم داشت. هدف اين مقاله نشان دادن وضعيت فقر و سهم سه بعد آن در فقر مزمن و فقر گذرا در ايران است كه با استفاده از داده هاي خام مركز آمار ايران و رسم منحني سه بعد فقر (TIP) و با استفاده از روش جنكينز و لمبرت (1997) ، وضعيت فقر و ابعاد آن در ايران مورد بررسي قرار گرفت و سپس به دنبال روش چاكراواتي و ديگران (2008) تجزيه جديدي از دو مولفه فقر مزمن و فقر گذرا و استخراج آنها از فقر كل طي دوره زماني 11 ساله در اقتصاد ايران از سال 1386 تا 1396 انجام گرديد . در نهايت بر اساس روش تجزيه شاپلي تاثير سه بعد فقر بر فقر مزمن و فقر گذرا محاسبه شد.نتايج حاصل از بررسي فقر درآمدي، حاكي از آن است كه در هر دوره تقريبا 60 درصد از جمعيت ايران زير خط فقر قرار داشته اند . شدت فقر 0.54 و نابرابري درآمد ميان افراد فقير 0.34 مي باشد. همچنين فقر مزمن 84 درصد از فقر كل در ايران را شامل مي شود. سهم اصابت فقر و شدت فقر و نابرابري ميان فقرا بر فقر مزمن به ترتيب 47درصد و 35درصد و 18درصد مي باشد و سهم سه بعد فقر مذكور بر فقر گذرا به ترتيب 65 درصد و7درصد و 28درصد است. فقر مزمن بشدت تحت تاثير اصابت فقر و شدت فقر مي باشد و فقر گذرا بيشتر از بقيه ابعاد فقر تحت تاثير اصابت فقر قرار گرفته است.