بررسي عوامل موثر بر تجارت درون صنعت دارو در ايران و منتخبي از شركاي تجاري (با تاكيد بر نوآوري)

با توجه به نوسانات موجود در قيمت جهاني نفت و پايان پذير بودن اين منبع زيرزميني، صنعت دارو يكي از بخش هاي جذاب سرمايه گذاري در حوزه تجارت درون صنعت محسوب مي شود. تجارت درون صنعت به صادرات و واردات هم زمان گروه كالاهاي مشابه اطلاق مي شود و در نتيجه تمايز محصول در بازارهاي رقابت ناقص و وجود صرفه هاي ناشي از مقياس بروز مي كند. هدف از اين پژوهش بررسي عوامل موثر بر تجارت درون صنعت ايران با شركاي تجاري منتخب در حوزه دارو براي سال هاي 20182000 با استفاده از روش داده هاي تركيبي مي باشد. برطبق برآوردهاي صورت گرفته، مخارج تحقيق و توسعه به عنوان شاخصي از نوآوري، داراي بيشترين اثرگذاري است و تاثير مثبت و معناداري بر تجارت درون صنعتِ داروي ايران و شركاي تجاري منتخب دارد و همچنين متغيرهاي عدم‌توازن تجاري و تفاوت در سطح توليد ناخالص داخلي سرانه كشورهاي مورد نظر با شاخص ليندر، نيز داراي اثر منفي و معناداري هستند و با كاهش اين متغيرها، تجارت درون صنعت در حوزه دارو افزايش مي يابد. از طرفي تاثير متغير مسافت جغرافيايي و FDI براساس اثر جايگزيني، بر شاخص تجارت درون صنعت منفي و غيرمعنادار شده است. تاثيرگذاري عضويت در موافقت‌نامه ي منع تجارت متقلبانه، به عنوان متغيركنترل، باعث كاهش سطح تجارت درون صنعت ايران با شركاي تجاري منتخب در حوزه صنعت دارو شده است.