تاثير عوامل مديريتي پليس بر تقويت قانون‌پذيري در بين جوانان شهر كرمانشاه

زمينه و هدف: قانون و قانون‌پذيري يكي از پايه‌هاي اصلي برقراري ثبات در جوامع انساني است كه با افزايش روند شهرنشيني هر روز بر اهميت آن افزوده مي‌شود. هم‌اكنون نهادهاي بسياري وظيفه قانون‌پذيري افراد جامعه را بر عهده دارند كه يكي از آنها نيروي انتظامي است. پليس با اقدامات اجتماعي پيش‌بينانه، پيشگيرانه و مقابله‌اي سعي بر انجام اين مهم دارد. هدف اصلي اين پژوهش، تعيين ميزان تاثير عوامل مديريتي پليس بر تقويت قانون‌پذيري در بين جوانان شهر كرمانشاه است. روش: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش جوانان 15 تا 25 ساله كرمانشاهي در سال 97 به تعداد 179015 نفر بودند كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 300 نفر حجم نمونه پژوهش را تشكيل دادند كه از آن ميان 115 پرسشنامه صحيح در تجزيه و تحليل‌ داده‌ها منظور شد. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه محقق‌ساخته است. روايي ابزار از ديدگاه صاحب‌نظران تاييد شد و پايايي ابزار با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ 96/0 به‌دست آمد. براي تجزيه و تحليل و رتبه‌بندي داده‌ها، از آزمون‌هاي رگرسيون و فريدمن استفاده شد.   يافته‌ها: يافته‌هاي به‌دست آمده از آزمون‌هاي استنباطي حاكي از آن است كه عواملي مانند: انطباق، انسجام، عدالت و مشاركت‌پذيري در مديريت پليس بر تقويت قانون‌پذيري در بين جوانان شهر كرمانشاه تاثير دارد. در اين ميان، مشاركت‌پذيري در رتبه اول و انطباق، انسجام و عدالت به‌ترتيب در رتبه‌هاي دوم تا چهارم هستند. نتايج: براساس رتبه‌بندي گويه‌هاي 25 گانه پرسشنامه، گويه‌هاي استفاده پليس از ظرفيت رسانه‌هاي جمعي، روابط صميمانه پليس و مردم بر مبناي آموزه‌هاي ديني و مشاركت پليس با سازمان‌هاي مردم نهاد و دولتي، بيشترين تاثير را بر قانون‌پذيري جوانان كرمانشاهي داشتند.