عوامل ارتباطي موثر بر كنترل امنيت گردشگران خارجي در ايران

زمينه و هدف: يكي از مهم‌ترين عوامل اثرگذار در توسعه گردشگري و تامين امنيت گردشگران، وجود ارتباطات نظام‌مند و بهينه ميان سازمان‌هاي دخيل در گردشگري است، به‌گونه‌اي كه اين ارتباط به تسهيل امر گردشگري ياري رساند. بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير عوامل ارتباطي (ارتباطات رسمي و غيررسمي و كانال‌هاي ارتباطي) موثر بر امنيت گردشگران خارجي در سال 1395 انجام شد. روش: روش پژوهش توصيفي – تحليلي و از نوع پيمايشي است. جامعه آماري، كاركنان پليس مهاجرت و گذرنامه و سازمان ميراث فرهنگي و صنايع دستي و گردشگري هستند. حجم نمونه با استفاده از رابطه كوكران 140 نفر تعيين شد. روش نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب و در ادامه تصادفي ساده است. به‌منظور سنجش متغيرهاي پژوهش از ابزار پرسشنامه محقق‌ساخته استفاده شد. روايي پرسشنامه به‌روش صوري (استفاده از نظرات 15 تن از خبرگان) و پايايي آن از طريق محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ، 0.86 به‌دست آمد. روش تجزيه و تحليل در بخش توصيفي از ميانگين و در بخش تحليلي از همبستگي، رگرسيون و فريدمن استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه كانال‌هاي ارتباطي، ارتباطات رسمي، ارتباطات غيررسمي، ارتباطات بين سازماني و كاهش تخلفات و جرائم غيرامنيتي، بر كنترل امنيت اثرگذاري معنادار و مثبتي دارند. ارتباطات‌ رسمي بر كنترل امنيت اثرگذاري معناداري داشته است. ارتباطات غيررسمي دو سازمان پليس و گردشگري بر كنترل امنيت اثر مستقيمي دارد. كاهش تخلفات و جرايم غيرامنيتي بر كنترل امنيت اثر معنادار و مستقيمي دارد، چنانكه با كاهش هرچه بيشتر تخلفات و جرايم غيرامنيتي، كنترل امنيت گردشگران خارجي تا حدود 42 درصد فزوني مي يابد. نتايج: نتايج حاصل از آزمون فريدمن نشان داد كه ارتباطات رسمي با رتبه ميانگين 4.6 در رتبه اول ارجحيت قرار دارد. رتبه دوم به كانال‌هاي ارتباطي با رتبه ميانگين 4.19 و رتبه سوم به ارتباطات غيررسمي با رتبه ميانگين 2.67 تعلق دارد.