تجرد زيستي جوانان: پانتوميم دختران مجرد در ايستار ازدواج

در سه تا چهار دهه اخير، دختران در فضاي اجتماعي و فرهنگي جامعه ايران، فرصت‌هاي انتخاب و محدوديت‌هاي متفاوتي را براي شروع زندگي تجربه نموده‌اند. هدف اين مطالعه فهم تجربه تجرد زيستي دختران، زمينه‌ها و چالش‌هايي آن‌هاست تا بتوان از طريق روش نظريه مبنايي دراين‌باره نظريه‌پردازي كرد. مشاركت‌كنندگان اين پژوهش دختران 30 سال و بالاتر شهر تهران در سال 1397 بوده كه بر اساس منطق نمونه‌گيري هدفمند و نظري با 22 نفر مصاحبه فردي و با دو دسته از افراد مصاحبه متمركز به‌عمل‌آمده است. طبق فرايندهاي كدگذاري، مقوله اصلي «پانتوميم دختران در ايستار ازدواج» به‌عنوان پديده مركزي استخراج گرديد و نيز فرايند تصميم‌گيري دختران در معرض فرصت‌هاي ازدواج، در چهار صحنه، ايستار بازگو نكردن ازدواج، ايستار بازي ندادن، بازي نكردن دختران براي ازدواج، ايستار بازماندن از ازدواج سنخ بندي شده‌اند. در فرايند و فهم چنين تجربه‌اي شرايط علي، زمينه‌اي و ساختاري مختلفي دخيل بود كه به نوبه خود به راهبردهايي با مضمون «تجربه جدايي و انفكاك» توسط دختران بدان دامن مي‌زند. چنين پديده‌اي، چالش‌هايي را در قالب تداوم نفس اجتماعي با پيگيري پيشرفت حرفه‌اي، ستايش پرهيزگاري، رها كردن كاكتوس زندگي، وحشت سالمندي به همراه دارد.