تأثير نوآوري بر انتشار آلودگي استان هاي ايران در چارچوب منحني زيست محيطي كوزنتس ( رهيافت اقتصادسنجي فضايي)

شناسايي محرك هاي اثرگذار بر بهبود كيفيت محيط زيست يكي از گام هاي بسيار مؤثر در جهت دستيابي به رشد و توسعه اقتصادي سازگار با محيط زيست و در نتيجه حركت به سمت مرحله سوم منحني كوزنتس زيست محيطي است. در پژوهش حاضر تأثير نوآوري به عنوان يكي از مهم ترين متغيرهاي اثرگذار بر انتشار آلودگي استان هاي ايران در چارچوب منحني كوزنتس طي دوره زماني 1395-1386 با رويكرد اقتصادسنجي فضايي برآورد شده است. از دو شاخص هزينه هاي تحقيق و توسعه و سرمايه انساني به عنوان جايگزين براي نوآوري استفاده شده است. نتايج گوياي اين امر است كه R D و سرمايه انساني تأثير منفي و معني داري بر انتشار آلودگي هوا در استان هاي ايران دارند. لذا سياستگذاران بايد با برنامه ريزي در زمينه ي افزايش سرمايه گذاري هاي بومي در فعاليت هاي تحقيق و توسعه و بهبود كيفيت سرمايه انساني ميزان انتشار آلودگي را كاهش دهند. همچنين افزايش در R D استان هاي مجاور از طريق آثار سرريز فضايي باعث كاهش انتشار آلاينده مي گردد. يافته هاي حاصل همچنين حاكي از آن است كه نوآوري منجر به اين امر مي شود كه نقطه بازگشت منحني كوزنتس در سطح توليد ناخالص داخلي سرانه كمتري اتفاق بيفتد.