تحليل فضايي تاثير تمركززدايي مالي بر فقر، مطالعه استا‌ن‌هاي كشور

با توجه به اينكه از اواخر دهه 60 و همزمان با شروع برنامه اول توسعه و آغاز برنامه تعديل اقتصادي انتظار مي‌رفت، بخشي از خانوارهاي ايراني در تأمين حداقل نيازهاي خود دچار مشكل شوند (خداداد كاشي و همكاران، 1381) از اين رو موضوع فقر مورد توجه بسياري از مطالعات قرار گرفت.طي دهه‌هاي اخير بسياري از محققين اقتصادي بر اين باورند كه دولت‌ها از طريق اجراي سياست‌هاي تمركز‌زدايي مالي قادر به كاهش فقر و بهبود وضعيت معيشت مردم خواهند بود. از اين رو مطالعه حاضر بر آن است در كنار ساير متغيرهاي موثر بر فقر، به بررسي تاثيرات فضايي شاخص‌هاي تمركززدايي مالي بر فقر براي استان‌هاي ايران طي دوره 1395-1385بپردازد. نتايج مطالعه حاكي از آن است كه تمركززدايي مالي مخارج با ضريب (0.1373) و تمركززدايي مالي درآمد با ضريب (0.012) درصد اثرات منفي و معناداري بر فقر دارند، بزرگتر بودن ضريب تمركززدايي مالي مخارج در مقايسه با درآمد حكايت از آن دارد كه اعمال سياست تمركززدايي مالي مخارج به نحو موثرتري قادر به كاهش فقر خواهد بود. علاوه بر اين نتايج تحقيق حاضر تاثيرات مثبت و معنادار مجاورت فضايي براي استان‌هاي كشور را تائيد مي‌كنند.