رابطه معنايي نكاح با ايمان در قرآن و نقش آن در تشكيل خانوادة قرآني (بر اساس نظريه وايسگربرـ ترير)

مقاله حاضر با روش توصيفي‌ـ تحليلي بر آن است در يك فرايند منظم و منطبق بر نظريه حوزه معنايي (وايسگربرـ ترير)، رابطه حوزه معنايي «نكاح» با مقوله «ايمان» را در آيات مربوط به نكاح بررسي نمايد. واژه نكاح در قرآن از نظر معناي اساسي در همان معناي عصر پيش از نزول به كار رفته است. واژگان حوزه معنايي «نكاح» در قرآن شامل «أيامي، ازواج، ذريه، طلاق، زنا و...» با مقوله ايمان و حوزه معنايي آن نظير «تقوا، عفاف، سكينه، خبيث، شرك و...»، گاهي به شيوه همنشيني و گاهي به شيوه متداعي و گاهي نيز بر اساس تقابل معنايي با يكديگر پيوند خورده و از بار عاطفي‌ ـ اخلاقي و حقوقي ويژه‌اي برخوردار گرديده و دستخوش توسعه معنايي شده است و بدين ترتيب بافت درون‌متني آيات، چگونگي گسترش لايه‌هاي معنايي امر نكاح و معيار حقيقي تشكيل خانواده قرآني را نشان مي‌دهد.