تحليل نقش كميسيون امنيت اجتماعي در جريان اصلاحات ارضي

هدف: حكومت ايران در اوايل دهۀ چهل به‌دنبال اجراي اصلاحات ارضي برآمد. اجراي اين قانون مخالفت‌هايي را به‌دنبال داشت كه ميزان آن به‌دليل عجلۀ مجريان قانون و توجيه‌نبودن جامعۀ هدف، زياد بود. حكومت از ابزار تبعيد به‌دست كميسيون امنيت اجتماعي براي تنبيه مخالفان استفاده كرد. هدف اين مقاله پاسخ به اين پرسش‌هاست: 1.آيا كميسيون امنيت اجتماعي توانست با استفاده از ابزار تبعيد بر نحوۀ اجراي قانون اصلاحات ارضي تأثير بگذارد؟ 2. مؤلفه‌هاي تبعيد مخالفان قانون اصلاحات ارضي چه بود؟ روش/رويكرد پژوهش: اين پژوهش با روش توصيفيتحليلي و با استفادۀ گسترده از اسناد و مدارك آرشيوي و منابع اصلي انجام شده است. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: كميسيون امنيت اجتماعي از ابزار تبعيد براي تنبيه مخالفان حكومت استفاده مي‌كرد. سرعت اجراي قانون اصلاحات ارضي باعث گسترش مخالفت‌ها و لزوم استفاده از كيفر تبعيد براي مخالفان اين قانون هم شد. علت عمدۀ تبعيدها، ندادن بهرۀ مالكانه، و ايجاد اخلال در امر زراعت بود. كنش سياسي تبعيديان بعداز پايان مدت تبعيد نشان مي‌دهد كه جز در موارد استثنايي، مالكان و زارعان شرايط جديد را پذيرفتند. كاهش تعداد تبعيدها بعداز سال 1342 نشان مي‌دهد كه از ميزان مخالفت‌ها كاسته شده‌است و به‌تبع آن تعداد تبعيدها هم كم شده‌است. بخشش تبعيديان و تصويب ماده‌قانوني براي اين كار نشان مي‌دهد كه حكومت فقط براي اجراي آسان‌تر قانون اصلاحات ارضي، به‌دنبال دوركردن موقتي مخالفان اين قانون از محل زندگي خود بوده‌است و اين تبعيدها جنبۀ پيشگيرانه داشته‌اند. عملكرد كميسيون امنيت اجتماعي در جريان اصلاحات ارضي درمجموع مثبت ارزيابي مي‌شود.