ارزيابي ومقايسه نظرات پزشكان عمومي و اعضاي هيئت علمي باليني مدرس برنامه ها در تعيين نيازهاي آموزشي برنامه هاي آموزش مداوم پزشكان عمومي

مقدمه: آموزش مداوم به عنوان يك ضرورت در جهان مطرح است. براي تدوين برنامه‌هاي آموزشي در گام اول بايد نيازهاي آموزشي را بدرستي شناسايي و اولويت بندي نمود. پژوهش حاضر با هدف نيازسنجي برنامه‌هاي آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشكي گلستان جهت آموزش پزشكان عمومي، از منظرپزشكان عمومي شركت كننده در برنامه ها و نيز اعضاي هيئت علمي باليني مدرس اين برنامه ها انجام شد. روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي تحليلي است و براي دست يابي به اهداف پژوهش، با توجه به ضروري بودن گروهي از برنامه‌هاي آموزشي و تجربه كاري مشمولين، نظرات براساس يك پرسشنامه 4 قسمتي (معاينات باليني، اقدامات پاراكلينيكي، اقدامات درماني، اقدامات اورژانس در درمان بيماران) مورد بررسي قرار گرفت. ارزيابي نتايج توسط آمار توصيفي و ضريب همبستگي اسپيرمن توسط نرم افزار SPSS18 انجام شد. نتايج: براساس نتايج، پزشكان عمومي (410 نفر) و اعضاي هيئت علمي مدرس برنامه‌ها (204 نفر) فقط در مباحث اقدامات درماني و اقدامات اورژانس در درمان بيماران، بر موضوعات مشترك تاكيد داشتند، كه به ترتيب مباحث تجويز منطقي آنتي بيوتيك ها و مبحث احياي قلبيريوي بوده اند. آزمون اسپيرمن نشان داد كه فقط در تفسير كليشه هاي راديولوژي، اقدامات اورژانس در بيماري هاي گوش و حلق و بيني و اقدامات اورژانس در سوختگي ها، بين نظرات اين دو گروه همبستگي مثبت معني دار وجود دارد. نتيجه‌گيري: از آنجا كه بين نظرات دو گروه شركت كننده در پژوهش، فقط در ۳ موضوع همبستگي وجود داشت، برنامه‌ريزان جهت تعيين نيازهاي آموزشي واقعي، بايد علاوه بر نظر متخصصان، نظرات پزشكان شركت كننده را نيز مدنظر قرار دهند.