روش طراحي مجموعۀ اسكان موقت پس از بحران‌ ناشي از جنگ (مطالعۀ موردي: طراحي مجموعۀ اسكان موقت شهر موصل پس از حملۀ داعش)

وضعيت وخيم شهروندان موصل كه در پي اشغال و ويراني اين شهر از سوي داعش مجبور به ترك موطن شده اند و حال پس از آزادي اين شهر خواستار بازگشت و بازسازي خانه ها و ديارشان هستند، دليل انجام طراحي يك مجموعۀ اسكان موقت (اردوگاه) براي بي‌خانمان‌شدگان اين شهر شد. مكان جانمايي اين طرح در كرانه‌هاي رود دجله قرار دارد. با وجود اينكه اين طرح يك پروژۀ معماري با قرابت به مباحث شهرسازي و بازسازي پس از سانحه است و موضوعاتي مانند تبيين روش شناسي تحقيق آن گونه كه در طرح هاي پژوهشي مرسوم است، در آن نمي گنجد، اما كوشش شده تا با مبنا قرار دادن روش كاربرمحور دو موضوع «زمينۀ استفاده از اين طرح» و همچنين «نيازهاي كاربران» در اين طرح استفاده شود. به اين ترتيب كه با مرور ادبيات مرتبط با اسكان اضطراري و موقت و تجارب اسكان پس از سوانح، عمده الزامات و نيازهاي كاربران تشخيص داده شد. بر اين اساس عوامل مرتبط با زمينۀ طراحي مانند رعايت فواصل و الزامات در محل استقرار طرح و ويژگي هاي شهرسازي و معماري ريشه ‌دار در فرهنگ و اقليم شهر موصل و همين طور تجهيزات موردنياز براي برپايي اين مجموعۀ اسكان موقت به علاوه سرانه هاي فضا براي افراد استخراج شد. به‌منظور ارائۀ بهتر خدمات اردوگاه در دو عرصۀ مجزا طراحي شد. عرصۀ اول كه «كمك‌هاي اوليۀ‌ بشردوستانه» ناميده مي‌شود، وظيفۀ پذيرش، مراقبت، واكسيناسيون، شناسايي، يافتن افراد خانواده، اقوام و خويشان را در محيطي جمعي دارد. عرصۀ دوم طرح كه «منطقه بازگشت به شهر» ناميده مي‌شود، بنا دارد تا پناهجويان را تا زمان آمادگي شرايط شهر و منازل در واحدهاي مستقل اسكان دهد.