ارزيابي آسيب پذيري بافت هاي فرسوده شهري از منظر پدافند غيرعامل با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي نمونه موردي: شهر اردبيل

همزمان با رشد و گسترش شهر و شهرنشيني، شهرها با ابعاد تازه‌اي از تهديدات و با حجم بالايي از صدمات و آسيب‌هاي ناشي از آن به علت تمركز جمعيت و ثروت در خود مواجه مي‌شوند. بر اين اساس ارزيابي آسيب‌پذيري شهرها در مقابل مخاطرات محيطي و تدوين راهكارهاي مناسب براي كاهش خسارات امري اجتناب‌ناپذير است. شهر اردبيل به واسطه موقعيت راهبردي و مرزي خود در شمال غرب كشور ايران، همواره يكي از نقاط در معرض تهديد توسط دشمن محسوب مي‌شود. در اين ميان بافت‌هاي فرسوده به سبب مشكلات و نارسايي‌هاي كالبدي، اجتماعي و اقتصادي آسيب‌پذيري به مراتب بيشتري نسبت به ساير نقاط شهري دارند. بدين ترتيب هدف اصلي پژوهش حاضر، ارزيابي ميزان آسيب‌پذيري بافت فرسوده شهر اردبيل از منظر پدافند غيرعامل است. اين پژوهش بر اساس روش تحقيق توصيفي–تحليلي و بر حسب هدف كاربردي است و همچنين روش جمع‌آوري داده‌ها و اطلاعات با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني است. در اين پژوهش ابتدا با توجه به شرايط ويژه بافت فرسوده شهر اردبيل و همچنين بررسي مطالعات تحقيقات پيشين 10 شاخص به‌منظور ارزيابي ميزان آسيب‌پذيري تعريف شد؛ سپس متناظر با هر يك از شاخص‌ها زير شاخص‌هايي در نظر گرفته شده است. در مرحله بعد با استفاده از نظرات كارشناسان هر كدام از معيارها و شاخص‌ها با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) و در محيط نرم‌افزار Expert Choice وزن‌دهي و اولويت‌بندي مي‌شوند و در انتها با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) نقشه‌هاي آسيب‌پذيري بافت فرسوده شهر اردبيل تهيه مي‌شود. نتايج كلي تحقيق حاكي از آن است كه 47.83 درصد از قطعات واقع در محدوده بافت فرسوده داراي آسيب‌پذيري زياد، 33.71 درصد آسيب‌پذيري متوسط و 18.46 درصد هم از آسيب‌پذيري كمي برخوردارند.