افزايش بهره‌وري صنعت گردشگري از طريق جذب بازار كودك: نقش تصميم‌سازي و تصميم‌گيري كودكان

بهره وري صنعت گردشگري در گرو بهبود اجتماعي و اقتصادي است. كودكان به عنوان گروه هم ذي نفع و هم اثرگذار بر صنعت گردشگري تا حدودي زيادي ناديده انگاشته شده اند. در مطالعات انجام شده، كودكان به عنوان عناصر فعالي كه مي توانند بر زندگي و محيط خود اثرگذار باشند در نظر گرفت نشده اند. اين پژوهش با توجه به خلآ موجود با استفاده از رويكرد كيفي به بررسي ادراك سفرهاي تجربه شده اين بخش خاموش از بازار صنعت گردشگري پرداخته است. همچنين نقش تصميم سازي و     تصميم گيري كودكان و پيامدهاي رفتار فراغتي آنها كه مي تواند نويدبخش بهبود اقتصادي باشد، مورد تحليل قرار گرفت. اين پژوهش بر روي 96 كودك بين 9 تا 12 سال و با در نظر گرفتن دو معيار جنسيت و طبقه اجتماعي اقتصادي با استفاده از روش روايت خاطره و مصاحبه نيمه باز انجام پذيرفت. متن خاطره ها و مصاحبه ها مورد تحليل مضمون با رويكرد اقتباسي قرار گرفتند. با واكاوي تجربه بهترين سفرهاي كودكان، بيشترين منافع ادراك شده نوجويي/ سرگرمي، طبيعت و روابط اجتماعي بودند. منافع ادراك شده با اولويت بالاتر در بين كودكان منجر به وفاداري احساسي و ميل به بازگشت به مقصد تجربه شده قبلي شد. وفاداري احساسي در ميان پسرها و همچنين كودكان طبقه نيمه بهره مند بيشتر مشاهده شد. همچنين نتايج اين پژوهش نشان داد كودكان نقش مهمي در تصميم سازي دارند و بر تصميمات آتي خانواده پيرامون انتخاب مقصد سفر تاثير گذارند.