پوياشناسي تأثير رهيافت هاي مديريتي بر شكل گيري و تبين مدل هاي مديريت عملكرد

مديريت و ارزيابي عملكرد به عنوان ابزاري حياتي در اختيار مديريت سازمان بوده و سازمان ها به منظور بقاء و رشد در فضاي رقابتي، نيازمند ارزيابي و مديريت عملكرد خويش هستند. مدل هاي گوناگوني از گذشته تاكنون طراحي و تبين شده كه هر يك ويژگي هاي مشخصي را دارند. در اين پژوهش ضمن بررسي مدل هاي عملكردي و ويژگي‌هاي آن‌ها از گذشته تاكنون، به بررسي تأثير رهيافت هاي مكاتب مديريتي بر شكل‌گيري اين مدل ها پرداخته مي‌شود. رهيافت هاي مديريتي كه تحت تأثير شرايط محيطي و سازماني و عوامل مختلف ديگر در طي زمان تكوين يافته اند بر طراحي مدل هاي عملكردي تأثير گذاشته و باعث سير تكاملي و تحولي در مدل هاي مربوطه شده‌اند. در اين تحقيق تناسب رهيافت هاي مديريتي با مدل هاي عملكردي بررسي و پوياشناسي اين تأثير در نگاشت هاي مربوطه مورد توجه قرارگرفته است. در اين مقاله با استناد به مطالعات انجام‌شده تأثير چهار رهيافت اصلي مديريت (رهيافت سنتي، رهيافت منابع انساني، رهيافت كمي و رهيافت سيستمي و اقتضايي) با بهره گيري از متدولوژي پوياشناسي بر شكل‌گيري مدل هاي عملكردي، سير تحولي و جايگاه آن‌ها مورد توجه قرارگرفته و مشاهده مي‌گردد كه رهيافت هاي مديريتي تحت تأثير متغيرهاي محيطي و سازماني تكوين و تحول‌يافته و موجب شكل‌گيري و تكامل مدل هاي عملكردي به منظور پاسخگويي به نيازهاي سازماني و محيطي شده اند.