بررسي اثر رفتار اخلاقي گروهي بر رفتار يادگيري گروهي با در نظر گرفتن نقش ميانجي عدالت همكاران

هدف اين تحقيق بررسي اثر رفتار اخلاقي گروهي بر رفتار يادگيري گروهي با در نظر گرفتن نقش ميانجي عدالت همكاران در شهرداري اصفهان بود. روش پژوهش توصيفي همبستگي بوده‌است. جامعه آماري اين پژوهش را تعداد 90=N نفر از كاركنان اداري و ستادي شهرداري اصفهان تشكيل مي دهند كه بااستفاده از جدول تعيين حجم نمونه مورگان وكرجسي تعداد 73=n نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه رفتار يادگيري گروهي، عدالت همكاران و رفتار اخلاقي گروهي استفاده شد. روايي پرسشنامه ها از طريق تحليل عاملي تاييدي و پايايي از طريق آلفاي كرونباح كه همه مقادير آلفاي‌كرونباخ بالاتر از 0.7 بود، مورد تاييد قرار گرفت. داده هااز طريق نرم افزار Spss24 و Smart PLS2 تجزيه‌وتحليل شدند كه جهت آزمون فرضيه ها از آزمون همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه رفتار اخلاقي گروهي بر عدالت همكاران تاثير دارد و همچنين عدالت همكاران بر رفتار يادگيري گروهي تاثير دارد. از ديگر نتايج اين تحقيق نقش ميانجي عدالت همكاران در رابطه بين رفتار اخلاقي گروهي و رفتار يادگيري گروهي بود.كه در اين راستا، مديران مي توانند با توسعه يادگيري كاركنان در بعد گروهي، ميزان يادگيري را در بعد فردي آنها افزايش دهند. لذا به آنها پيشنهاد مي شود به اتخاذ روش هاي گروهي در آموزش و يادگيري كاركنان در دوره هاي ضمن خدمت مبادرت شود.