سنخ شناسي فضاهاي ناامن شهري از نگاه زنان (مطالعه موردي: زنان 45-15 سال شهر جاسك)

زنان نيمي از شهروندان هر جامعه و مشاركت اجتماعي آنان نقش بسزايي در توسعه جامعه دارد. در عين حال گاهي احساس ناامني زنان در برخي فضاهاي شهري، مانع از حضور اجتماعي آنان مي­گردد. بر همين اساس پژوهش كيفي حاضر با هدف بررسي فضاهاي ناامن شهري از ديدگاه زنان صورت گرفته است كه جامعه مورد مطالعه آن زنان 45-15 سال شهر جاسك بوده و تعداد 22 نفر نمونه به روش هدفمند انتخاب شده­اند. ابزارهاي گردآوري داده عبارت بودند از: مصاحبه عميق، مشاهده مشاركتي و نقشه شهر كه به منظور علامت­گذاري فضاهاي امن و ناامن شهري توسط افراد مورد مطالعه استفاده شده است. در نهايت داده­ها به صورت متن پياده­سازي شده و به روش تحليل تماتيك، تحليل شده­اند. نتايج تحقيق نشان مي­دهد كه فضاهاي ناامن شهري از نظر زنان شامل دو مقوله اصلي مي­باشد: 1)فضاي ناامن اجتماعي(فضاي خلوت، فضاي جُرم­خيز، فضاي بزهكارانه، فضاي بيگانه اجتماعي، فضاي مردانه، فضاي غالباً موتورسوار و فضاي ناامن برساخته اجتماعي) و 2)فضاي ناامن كالبدي(فضاي تودرتو، فضاي تاريك، فضاي كاربري مردانه، فضاي تك كاربري، فضاي حاشيه شهر، فضاي غالباً مسكوني، فضاي فاقد دسترسي به حمل­ونقل عمومي، فضاي بيگانه كالبدي، فضاي فرسوده وفضاي آلوده). بنابراين به منظور تشويق زنان براي حضور در فضاهاي عمومي شهري نه تنها برقراري «امنيت» در اين فضاها اهميت دارد بلكه آنچه مهم­تر است، ايجاد «احساس امنيت» در زنان مي­باشد چرا كه صرفاً برقراري امنيت، موجب ايجاد احساس امنيت در زنان نمي­گردد بلكه مستلزم توجه موازي به امنيت اجتماعي و امنيت كالبدي است.

no abstract