عوامل سيستميك و دومينوي بيداري اسلامي در منطقه خاورميانه

منطقه خاورميانه بنا بر اغلب برآورد هايي كه شده است، تا آينده قابل پيش بيني، يكي از بحران خيزترين مناطق جهان باقي خواهد ماند. اين منطقه به لحاظ اهميت ژئواستراتژيك، اقتصادي و سياسي، و نيز به عنوان يكي از مناطق پنج گانه اقتصادي جهان، به عنوان يك هارت لند جهان و خارج نزديك ابر قدرت ها به حساب مي آيد. سال هاي پيش، شاهد خيزش و رشد جنبش هاي اعتراضي در خاورميانه بوده ايم كه اين اعتراضات در برخي كشورها تا انقلاب هم پيش رفته است. نقطه آغاز دومينوي اعتراضات و انقلابات از تونس سر بر آورد و به گفته هانتينگتون به تدريج ساير كشور هاي را وارد جرگه انتقال كرده است. در اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش هستيم كه علت بيداري و انقلابي شدن كشورهاي خاورميانه و چرايي تكوين انديشه انقلاب را در اذهان و ادراك مردم منطقه واكاوي نمائيم. در پاسخ به سؤال اصلي پژوهش، برآمدن نيرو هاي اجتماعي و سياسي كه خواستار عبور از گذرگاه محافظه كاري و رسيدن به ميدان سياست تغيير بودند، مفروض گرفته شد. بنابراين، يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه اين نيرو ها، سياست حفظ وضع موجود حاكمان كشورشان را به عنوان حاكمان وابسته به غرب تعريف نمودند و در صدد به چالش كشاندن آن براي رسيدن به تغيير وضع موجود و مطلوب تلاش مي كنند.