تبيين رابطه بين شبكه هاي اجتماعي مجازي موبايل محور با سلامت اجتماعي شهروندان (پژوهشي بر مبناي رويكرد حوزه عمومي هابرماس)

هدف اصلي اين پژوهش تبيين رابطه بين شبكه­هاي اجتماعي مجازي موبايل محور با سلامت اجتماعي شهروندان با توجه به رويكرد حوزه عمومي هابرماس مي‌باشد. جامعه آماري تحقيق شهروندان ساكن در مناطق شمال و جنوب تهران بوده كه تعداد 550 نفر از شهروندان به شيوه نمونه‌گيري تصادفي انتخاب و مورد بررسي قرار گرفته است. جهت سنجش سلامت اجتماعي از مقياس كييز و مقياس الگوي ارتباطي گفت و شنود و همنوايي فيتنرپاتريك و ريچي براي بررسي الگوهاي ارتباطي در خانواده مورد استفاده قرار گرفته است. بر اساس نتايج پژوهش، بين ميزان استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي و ميزان مشاركت اجتماعي و انطباق اجتماعي به ترتيب به مقدار 0.13 و 0.10=r رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. علاوه بر اين، يافته‌ها بيانگر رابطه مثبت و معنادار بين ميزان استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي و سلامت اجتماعي شهروندان با ضريب همبستگي (0.14=r و 0.001=sig) مي‌باشد. بر اين اساس، تعاملات اجتماعي ناشي از حضور فعال در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي باعث ايجاد حس مشاركت و انطباق با گروه‌هاي خودي مي‌شود و بدين ترتيب موجبات تقويت و افزايش سلامت اجتماعي افراد را فراهم مي‌آورد.

no abstract